کاسنى تازه یکى از سبزیجات بسیار جالبى است که بسبب خواص آن در سالاد به مصرف مى رسد. از فوائد آن مى توان قدرت تصفیه خون و تقویت مبتلایان به کمبود املاح معدنى را نام برد. کاسنى وحشى داراى فسفر مى باشد. کاسنى پرورشى نیز داراى خواص فوق الذکر مى باشد. آندیونیز در حقیقت از انواع کاسنى به شمار مى رود و بهترین نوع آن آندیوهاى سبز تیره رنگ مى باشد که سرشار از کلرفیل و آهن است و خون را تقویت نموده و املاح و مواد معدنى تکمیلى به خون مى دهد.

     

           

کاسنى به سبب دارا بودن مواد تلخى که در آن نهفته است گیاه بسیار مفید و گرانبهائى است که کبد را تصفیه و تقویت مى نماید علاوه بر مدر بودن اشتها را زیاد و معده را تقویت مى کند. ضمنا ملین بسیار ملایمى مى باشد. کاسنى ترشح صفرا و پپسین و اسید کلریدریک معده را تحریک نموده در بیماران مبتلا به نقرس و یرقان و سنگهاى مجارى صفراوى و ادرارى و احتقان طحال تجویز و توصیه مى شود.
کاسنى داراى ویتامین ث و املاح معدنى زیادى است که جذب مواد غذائى را تسریع و تسهیل نموده و شخص را در برابر بیماریهاى عفونى محافظت مى کند. کاسنى از گیاهانى است که در کشور ما ایران از زمانهاى قدیم به عنوان تصفیه کننده خون چه به صورت جوشانده و یا بصورت عرق کاسنى به مصرف مى رسیده و هنوز هم مورد توجه و علاقه افراد است . در دهه هاى گذشته که بیمارى حصبه یا تیفوئید به شکل بیمارى بومى وجود داشته کاسنى یکى از داروهاى گیاهى بود که بخصوص در درمان حصبه به کار مى رفت . دکتر برتوله جوشانده کاسنى را در سرماخوردگى هاى تب دار توصیه و تجویز مى نماید.

گیاهی است که در کشورهای مرطوب بخصوص در اروپا و غرب امریکا می روید. طول آن یک تا دو متر بوده و دارای ساقه ای چهارگوش مثل نعناع است. برگهای آن کشیده و کلفت می باشد. مریم گلی دارای بویی مطبوع می باشد. گلهای این گیاه صورتی پر رنگ و کوچک و پراکنده در سراسر شاخه ها می باشد.

از عطر این گیاه در تهیه بعضی از ادوکلن ها، محلول های بعد از تراشیدن ریش و کرم ها استفاده می کنند. روی  پوست انسان اثر نرم کننده و آرام بخش دارد. از آن برای برطرف کردن بوی عرق پا استفاده می کنند و باعث تقویت موی سر می شود.

دم کرده این گیاه دارای اثر تقویت کننده بوده، باعث بند آمدن خونریزی ها می شود. دردهای عادت ماهانه خانم ها را برطرف کرده و از خونریزی آن می کاهد. این دم کرده در مبتلایان به بیماری دیابت مؤثر است و قند خون آنها را کاهش می دهد. در ضمن سرفه رابرطرف کرده و راههای تنفسی را باز می کند.
برای تهیه دم کرده این گیاه یک قاشق مرباخوری از گیاه خشک را در یک فنجان آبجوش ریخته و یک ربع ساعت صبر می کنند تا دم بکشد و از این دم کرده دو سه بار در روز می نوشند.

گندم یکى از غلات بسیار مهم مغذى است که قوت غالب اهالى کشورهاى زیادى از جهان را تشکیل مى دهد این غله حاوى عناصر لازم براى حفظ حیات بشر بوده و بویژه سرشار از مواد معدنى شناخته از قبیل پتاسیم ، سدیم ، کلسیم ، منیزیم ، گوگرد، فلوئور، کلر، کبالت ، سیلیسیم ، ید، آرسنیک و غیره مى باشد. یک دانه گندم مانند یک ((تخم مرغ گیاهى )) واقعى است . پوست یا سبوس آن نمایانگر پوست خارجى تخم بوده و ماده داخلى آن حاوى آلبومین (گلوتن و آلورون) و چربى فسفردار مى باشد. همچنین در این محل یک نقطه جنینى نیز وجود دارد. در صورتیکه دانه گندم را کاملا خشک نگاهدارند ممکن است براى مدت نامحدودى سالم بماند و بهیچ وجه خراب و فاسد نشود.
حال اگر مجددا به ساختمان گندم نظرى افکنیم مشاهده مى کنیم که پوست خارجى یا بشره دانه گندم از سلولهاى مخصوصى تشکیل شده پس از آن قشر میانى و سپس سلولهاى آلورون (منطقه سرشار از مواد چربى ، فسفر و ویتامین آ) و بعد از آن منطقه زجاجى سرشار از سیلیس و فلوئور، سلولهاى گلوتن (منطقه سرشار از پروتئین ، منیزیم و ویتامین ب ) و سلولهاى نشاسته اى (منطقه سرشار از مواد ئیدروکربنه ، کلسیم و پتاسیم ) به ترتیب دیده مى شود. گندم پس از آنکه تبدیل به آرد شده و به صورت نان در آید تمامى عناصر گفته شده در بالا را دارا نخواهد بود مگر آنکه آن را بصورت کامل و همراه با سبوس به کار برده باشند. در صورتیکه آرد را از الک درشت ترى بگذرانند مى توان گفت در حدود 85 تا90 درصد عناصر و مواد محتوى در گندم آرد باقى خواهد ماند و یک نان خوش طعم و خوشمزه مغذى به ما خواهد داد.

 

باید دانست که نان کامل به تنهایى یک غذاى متعادل محسوب مى شود. نان سفید موجب یبوست گردیده و منشاء تخمیرهاى گندزا مى باشد در حالى که خاصیت مغذى بودن خود را از دست مى دهد. در نان سفید 100 واحد ویتامین با مقایسه با 430 واحد محتوى در نان کامل وجود دارد. نان کامل بایستى از آرد کامل ، نمک ، آب و خمیر ترش تهیه و در تنور پخته شود.
علاوه بر آن مى توان گندم را بطور کامل مانند برنج به صورت آش ، حلیم و سایر غذاها مصرف نمود. یا آنکه آنرا بوسیله آسیابهاى دستى نرم کرده در فرنى ، کلوچه ، نان شیرینى و غیره به کار برند. بهترین صبحانه براى کودکان فرنى آرد گندم است . بعلاوه یک غذاى کمکى براى افراد کمخون ، ضعیف و کسانى که دچار کمبود املاح و مواد معدنى مى باشند به شمار مى رود. همچنین مى توان آن را یک ماده غذایى مقوى به جهت اشخاصى که کارهاى سخت انجام مى دهند دانست .
جوانه گندم نیز یکى از مواد غذایى ضرورى و لازم است . موقعى که گندم جوانه زند تغییر شکل داده و ترکیب بسیار ارزنده اى به دست مى دهد. در حالى که در یکصد گرم گندم 45 میلى گرم کلسیم وجود دارد این مقدار در یکصد گرم جوانه گندم به 71 میلى گرم مى رسد همچنین مقدار فسفر از 423 میلى گرم به 1050 میلى گرم در یکصد گرم جوانه گندم بالغ مى شود. مقدار منیزیم نیز از 133 میلى گرم (5/0 میلى گرم در نان سفید) به 342 میلى گرم در گندم جوانه زده ترقى مى کند. براى تهیه جوانه گندم لازم است گندم سالمى که خرد و شکسته نباشد تهیه نموده آنرا کاملا شسته و در یک ظرف محتوى آب نیم گرم بریزند و بگذارند تا مدت 24 ساعت خیس بماند. پس از آن آنرا در ظرفى که زیاد گود نباشد ریخته و مرطوب نگاه دارند و همه روزه آن را مرطوب کنند. گندم پس از سه تا چهار روز (در تابستان زودتر) جوانه مى زند. پس از آنکه جوانه هاى سفید رنگ بیرون آمد مى توان بلافاصله مصرف نمود. دقت کنند همه روزه این کار را براى مصرف روزهاى بعد تهیه ببینند. بهترین طرز مصرف آن است که روزى سه الى چهار قاشق غذاخورى از جوانه را مخلوط به غذا میل کنند.
لازم نیست جوانه گندم ر ابه مقدار زیاد مصرف نمایند زیرا این ماده غذائى بسیار مقوى و مغذى است . کسانیکه دچار ازدیاد فشار خون یا مستعد به این عارضه مى باشند بایستى در مصرف جوانه گندم جانب احتیاط رارعایت کنند.

 

 

در صورتیکه بخواهیم عناصر متشکله در گندم را یک به یک شرح داده و خواص هر کدام را توصیف کنیم باید بگوئیم که :
آلبومینى که به نطفه گندم چسبیده است حاوى مواد اصلى مغذى و املاح معدنى مى باشد که در بین آنها مى توان از آهک (براى استحکام استخوانها) و پتاسیم (براى گلبولهاى سفید و قرمز خون ) و روغن (به عنوان ملین ) و غلات و دیاستاز(مخمرها) که اکسیژن هوا را تثبیت مى کند نام برد. بخصوص در سبوس گندم مخمرهائى وجود دارد که علاوه بر طعم و مزه خوشى که به نام مى دهد آنرا به رنگ زرد طلائى قشنگى در مى آورد.
ذکر این نکته لازم است که ویتامین ب 1 بخصوص در جنین نطفه گندم یافت مى شود. این ویتامین براى تعادل عصبى وجودش لازم و ضرورى است همچنین ویتامین اى که براى رفع نازائى ، جلوگیرى از آسم یا تنگى نفس و دیابت ، بیمارى قلبى و بعضى انواع سرطان مفید است و نیز ویتامین ب 12 که کمبود آن موجب ورم اعصاب ، فلج ، اختلالات قلبى مى گردد. همچنین ویتامین پ پ که بر قسمتى از مراحل تغذیه دخالت و تاثیر دارد عناصر دیگرى هستند که در گندم یافت مى شود.
اما درباره سرطان بویژه چنین دریافته اند که سلولهاى سرطانى دچار کمبود منیزیم و سیلیس مى باشند در حالى که این دو عنصر در دانه هاى گندم کامل در نان کامل اگر معالج این بیمارى موحش نباشد لااقل جلوگیرى کننده و محافظ بسیار با ارزشى به شمار خواهد رفت .

جو صحرائى یکى از غلاتى است که بیشتر غذاى اساسى (قوت غالب ) اهالى مناطق سردسیر را تشکیل مى دهد. اهالى اسکاتلند، کشورهاى اسکاندیناوى و نظائر آنها غذاى ملى شان عبارت از یک نوع حلیمى است که با جو دو سر تهیه مى شود. بلغور جو صحرائى را در آب جوشانده سپس قند و شیر خام به آن مى افزایند. جو صحرائى از زمان هاى کهن بوسیله یونانیها، رومى ها، آلمانیها و اهالى فرانسه قدیم  شناخته شده بود لیکن اهالى مصر قدیم و عبریها آنرانه مى شناخته و نه کشت مى کرده اند. در چین هم حتى تا ده قرن پیش از این غله شناخته نشده بود.

 

  
جو صحرائى سرشار از مواد چربى ، ئیدرات دو کربن ، مواد معدنى ، سدیم ، آهن ، کلسیم ، منیزیم و فسفر مى باشد. مصرف این غله باعث تقویت قدرت ماهیچه ها گردیده و تا حدى جنبه تحریک کنندگى دارد بدین جهت استفاده از آن براى اشخاص زیاد عصبانى مناسب نیست . بالعکس در درمان ضعف عضلانى ، عصبى یا روانى بسیار مفید و مؤ ثر بوده و در نتیجه سرعت بخشیدن به مبادلات موجب گرم شدن و تحریک بدن مى گردد.
جو صحرائى مدر، مقوى ، خنک کننده بوده و در برابر مسمومیت اوره ، کمبود قند خون اثر بسیار مفید و مؤ ثرى دارد. همچنین در دیابت نیز توصیه و تجویز مى گردد. دکتر لکرک خاطر نشان مى سازد که این غله داراى هورمونى مشابه هورمون فولیکولین مى باشد که بر روى عدم توانائى جنسى اثر مى کند. جو صحرائى در بین سایر غلات یگانه غله اى است که غده تیروئید را تحریک مى کند. بنابراین مصرف آن براى مبتلایان به کمبود کار تیروئید و غدد لنفى توصیه و تجویز مى شود.
علاوه بر مصرف جو صحرائى در حلیم یا غذاى سنتى که در بالا شرح آن داده شد این غله را بصورت پولک و ورقه هاى نازکى در آش یا بعضى غذاها بکار مى برند. براى تهیه یک نوشابه مدر وملین به نسبت 20 گرم جو صحرائى را در هر لیتر آب به مدت سى دقیقه جوشانده پس از خنک شدن و صاف کردن آن را بنوشد.
چنین توصیه شده است که کودکان و بیماران مبتلا به اختلالات دماغى را بر روى تشکى که از خوشه هاى جو صحرائى تهیه شده باشد بخوابانند.

مشخصات ظاهری زعفران : گیاهی است علفی، پایا به ارتفاع 10 تا 30 سانتیمتر و برگهای خطی باریک و با دوام و دارای پیازی سخت، مدور، گوشتدار و پوشیده از غشاءهای نازک و قهوه ای رنگ است. گل آن قیفی شکل و به رنگ بنفش روشن است که به شش گلبرگ تقسیم شده است. دارای خامه زرد رنگ است که به سه کلاله نارنجی رنگ منتهی می شود. طول کلاله ها بلنتر از گلبرگهاست، گل زعفران از طریق پیازچه هایی که در کنار پیاز مادر می روید، تکثیر می شود. از قدیم این گیاه به عنوان ادویه ای معطر و رنگ دهنده و گیاهی طبی کشت می شده است. منشأ اصلی آن نواحی مختلف آسیا بوده است ولی امروزه با توسعه ای که پرورش آن پیدا نموده در نواحی مختلف یافت می گردد.

قسمت مورد استفاده این گیاه ناحیه انتهای خامه و کلاله آن است که تحت نام زعفران وارد بازار تجارت می شود.

 
خواص گیاه زعفران : کلاله های این گیاه را با قسمتی از خامه پس از چیدن تمام گلها با دست جدا نموده و جمع آوری می کنند. این کلاله ها راباید همان روز روی سنگهایی که از قبل داغ شده پهن کرد و یا در خشک کن قرار دهند که سریعاً و در عرض نیم ساعت رطوبت خود را از دست بدهند تا رنگ نارنجی و عطر خاص خود را حفظ کنند. آنها محتوی کروسین ( ماده رنگی کاروتنوئید که شبیه به گلوکوزید است )، عصاره ای تلخ که آن هم شبیه به گلوکوزیدهاست، پیکرو کروسین و دیگر مواد هستند.

زعفران در فارماکولوژی برای تهیه تنطورها، عصاره ها، داروهای چشمی و خصوصاً قرصهای جذب کننده بکار می رود. این گیاه بایستی با احتیاط و به مقدار کم مصرف شود زیرا مصرف آن به مقدار زیاد باعث خونریزی، تهوع، اسهال و سرگیجه می شود. زعفران از طرفی به علت دارا بودن مواد تلخ موجب سهولت هضم می شود و از طرف دیگر به علت داشتن اسانس اثر محرک بر روی سیستم اعصاب دارد. از نظر درمانی دارای اثر مسکن بر روی اعصاب سطحی بدن است. زعفران اثر مسکن در برونشیت های مزمن دارد و آن نیز به علت اثر بیحس کننده آن بر روی سیستم اعصاب حباب های ریوی است. از زعفران می توان جهت رفع بی خوابی هایی که منشأ آن تحریکات مغزی، حالات تشنجی و درد دندان است، استفاده به عمل آورد. بعضی از گیاه شناسان معتقدند که زعفران و دم کرده آن در تقویت قوای جنسی نیز اثر دارد و آن را همراه با دارچین و خرما و عسل مصرف می کنند.

طرز تهیه چای زعفران : برای استفاده از چای زعفران کمی از آن را که از نصف قاشق چایخوری بیشتر نباشد در یک قوری آبجوش که نزدیک دو سه استکان آب دارد ریخته و مدت بیست دقیقه تا نیم ساعت صبر کنید تا خوب دم بکشد و حاصل آنرا می توانید با کمی قند یا نبات یا شکر بنوشید.

مشخصات ظاهری هویج : گیاهی پرورشی، دو ساله با ریشه ای دوکی شکل و در اکثر موارد به رنگ پرتقالی با برگهای چند شانه ای و با عطری خوشایندمی باشد. در سال دوم ساقه ای منشعب با برگهای بریده بریده متناوب از آن می روید که در انتهایش چتری از گلهای سفید قرار دارد. میوه آن دو فندقه ای بوده و دارای کرکهای خمیده می باشد. این گیاه به صورت خودرو در دامنه های خشک یا مراتع می روید. هویج پرورشی انواع مختلفی از قبیل ریشه بلند، استوانه ای، گرد به رنگهای پرتقالی، زرد یا کاملاً قرمز دارد. این گیاه در باغها و مزارع کشت می شود.

خواص گیاه هویج : از هویج تازه و کاملاً رسیده که ریشه گیاه نیز هست به صورت رنده شده یا با گرفتن آب آن استفاده می شود. آب هویج در درمان کم خونی ها، زخم معده و اثنی عشر (اولسر)، ورم روده بزرگ و کوچک، اسهال های ساده، بیماریهای کبدی-صفراوی، مسمومیت ها، ناراحتی های جلدی مختلف (درماتوزها dermatoses)، مؤثر واقع می شود بطوریکه مصرف روزانه آن ضروری ذکر شده است. آب هویج دارای عناصری مانند آهن، فسفر، منیزیم می باشد که در ساخته شدن خون و بافت ها ضرورت دارند. مسئله مهم در رابطه با این گیاه پرو ویتامین های آ و ث و ترکیبات ویتامین ب، قند، پکتین و مواد رنگی می باشد. هویج تازه خصوصاً کاروتن های موجود در آن (پرو ویتامین های آ) دید چشم را بهبود بخشیده و دید صبحگاهی را تقویت می کند.

از محسنات آن این است که مصرف آن در هر سنی خواص درمانی مشخص در رفع ناراحتی های ظاهر می کند بطوریکه می توان در نوزادان شیرخوار و افراد مسن، هر یک استفاده های درمانی متفاوت و غیرقابل مقایسه از آن به دست آورد. مصرف آن در افراد جوان باعث می شود که جوانی و شادابی آنها برای مدتی طولانی حفظ شود و دیرتر به پیری برسند. از دیگر اثرات سودمند هویج دفع انگلهای روده ای، اسکاریس و کرمک می باشد. این گیاه مدر بوده و ناراحتی های روده ای را تنظیم می نماید و خصوصاً از آن در تغذیه کودکان استفاده می شود.

آب هویج داروی خوبی علیه آمیدالیت کودکان است. رژیم غذایی براساس هویج دردهای سرطانی را تسکین می دهد. میوه های این گیاه برخی مواقع برای دفع انگلها در جوشانده ها مورد استفاده قرار می گیرد.            

مشخصات ظاهری گیاه تره : گیاهی پرورش یافته و دارای برگهای نواری شکل، نسبتاً پهن و با غلاف دراز است، از مشخصات دیگر آن این است که قاعده نسبتاً ضخیم آن در داخل پیاز جای دارد.گلهای آن گلی یل سفید رنگ و مجتمع به صورت چتر بزرگ کروی است.

قسمت مورد استفاده این گیاه برگ و پیاز کوچک آن است که به حالت خام یا پخته مصرف می شود.
خواص گیاه تره : تره دارای اسانس مرکب از ترکیبات سولفوره است. برگ آن دارای آنزیم های مختلف مانند مالتاز، دکستریناز، انورتاز و امولسین می باشد. در ریشه گیاه نوعی هیدرات کربن وجود دارد که آرابینوز و گالاکتوز از آن نتیجه می شود.

تره را از قدیم الایام مصریان، یونانیان و رومیان به مصارف تغذیه می رسانیده اند و چون از سبزی های سهل الهضم است و بعلاوه طعم و بوی آن ملایم تر از سیر و پیاز می باشد، در هر عصریمورد توجه مردم قرار می گرفته است. مصرف آن برای مبتلایان به سوء هاضمه، چاقی، درد مفاصل، نقرس، تصلب شرائن و یبوست دائمی توصیه گردیده است بعلاوه غذای مناسبی برای مبتلایان به تحریک معده و روده است.
تره از سبزیهای مدر و بسیار مفید است. اثر خلط آور و نرم کننده به نحو قاطع دارد. سوپ آن حبس البول ( عدم دفع ادرار )، آب آوردن انساج و سنگ کلیه را درمان می کند. در موارد گرفتگی صدا، گریپ، سرفه، ورم گلو و نای و به طور کلی تمام حالات التهابی حاد و مزمن دستگاه تنفس، سیاه سرفه و غیره اگر سوپ و شربت آن مصرف شود اثرات درخشان به ظهور می رساند. در ضمن این گیاه دارای پتاسیم فراوان می باشد و خوردن آن برای کسانی که دچار کمبود پتاسیم می باشند مؤثر است.

در استعمال خارجی اگر تره به محل گزیدگی زنبور یا زنبورعسل مالش داده شود درد را تسکین می دهد. تره پخته شده در شیر را معمولاً به صورت ضماد بر روی اولسرهای چرکین یا در آماس های رماتیسمی یا نقرسی یا لمباگوها جهت تسکین و بهبود بیماری اثر می دهند. تره پخته شده در زیر خاکستر موجب سرباز کردن دمل ها، آبسه ها و Panaris می شود؛ برای این کار می توان شیره تره را در آرد وارد کرده به صورت خمیری درآورد و یا آن را با قسمت نرم درون نان مالش داد و سپس بر روی دمل یا آبسه اثر داد. تنقیه جوشانده تره بهترین نرم کننده است و در رفع امتلاء روده بزرگ بسیار نافع می باشد.

طرز تهیه دم کرده تره : برای استفاده از خواص تخم تره در حدود یک قاشق مرباخوری از آنرا گرفته و در یک قوری کوچک آبجوش دم می کنند و حاصل را دو سه بار در روز می نوشند. می توان به جای تخم تره از اب تره استفاده کرد.

مشخصات ظاهری گیاه گشنیز : گیاهی علفی، یکساله با ساقه ای افراشته، شیاردار و منشعب است.برگها متناوب و به طور شانه ای منقسم شده و برگهای فوقانی دارای بریدگیهای خطی هستند. گلهای سفید یا صورتی آن به صورت چترهای مرکب در انتهای شاخه ها قرار دارند. میوه ها فندقه و دو قسمتی بوده و قبل از رسیدگی کامل بوی تند و ناخوشایند ساس از خود متصاعد می کنند. موطن اصلی گشنیز قسمتهای شرقی حوزه مدیترانه و هند است. این گیاه در مصر قدیم شناخته شده و از آن به عنوان گیاهان دارویی و تزیین قربانی استفاده می کردند. مردم ایران این گیاه را به صورت سبزی خوردن به صورت خام و یا در خورشت و آش به صورت پخته مصرف می کنند.

خواص گشنیز : برای مصارف دارویی از میوه های آن استفاده می شود و برای این منظور گلها یا تمامی گیاه را ( در کشت صنعتی ) قبل از اینکه کاملاً برسندجمع آوری می کنند. پس از آنکه میوه ها خشک شدند آنها را کوبیده و دوباره خشک می کنند. این دانه ها را در ظرفهای سر بسته نگهداری می کنند. این دانه ها محتوی اسانس روغنی تا یک درصد می باشند که برای تهیه مواد گالینیکی نظیر آب رویال به عنوان بادشکن به کار می رود. این اسانس روغنی را با شکر می توان مخلوط کرد. خواص گشنیز شبیه به خواص زیره می باشد؛ میوه های آن محتوی لیپیدها، آلبومینها، تانن ها، پکتین، قندها و ویتامین ث هستند. از این گیاه به صورت خالص یا مخلوط اشتها آور، باد شکن و هضم کننده به شکل جوشانده استفاده می شود. این جوشانده ها سیستم اعصاب را نیز تسکین می دهند. از دم کرده برای باز شدن صدا ( مخصوصاً برای آوازه خوان ها ) ، درمان گلو درد و سرما خوردگی، برطرف کردن حالت استفراغ، درمان بیماری دیابت یا قند، کم کردن کلسترول خون، کم کردن شهوت و کاستن از آن و تسکین دردهای مفصلی مثل رماتیسم که به صورت صنعتی از خشک شده یا روغن آن برای تهیه پمادهای تسکین دهنده دردهای رماتیسم عضلانی یا مفصلی استفاده می شود.

طرز تهیه دم کرده تخم گشنیز : برای تهیه دم کرده تخم گشنیز سه چهار قاشق چایخوری تخم گشنیز را در یک قوری آبجوش ریخته و بیست دقیقه تا نیم ساعت صبر می کنند تا خوب دم بکشد و بعد حاصل آن را بدون شیرینی یا با کمی قند دو سه بار در روز می نوشند و این کار را چند روز پی در پی ادامه می دهند.

مشخصات ظاهری درخت انار : انار درخت کوچکی است که ارتفاع آن تا 6 متر می رسد و در مناطق نیمه گرمسیری می روید . این گیاه بومی افغانستان، پاکستان و ایران می باشد که از زمانهای گذشته در منطقه مدیترانه کشت شده و ترویج یافته است. شاخه های آن کمی تیغدار و برگهای آن براق،دوک مانند،باریک، متقابل و شفاف است که در حالت کامل خود 3-7 سانتیمتر درازا و 2 سانتیمتر پهنا دارد.

گلهای انار درشت به رنگ قرمز اناری ولی بی بو می باشد که سه سانتیمتر ضخامت داشته و دارای چهار یا پنج گلبرگ ( در گیاهان پرورش داده شده اغلب بیشتر است) می باشد. میوه آن شش ضلعی کامل یا کروی با اندازه های مختلف بین گریپ فوروت و لیمو ترش،5 تا 12 سانتیمتر قطر و دارای پوستی قرمز رنگ و یا زرد رنگ می باشد .

هر میوه انار حدود ششصد دانه را در خود جای داده است که مغز میوه را احاطه کرده و از رنگ سفید تا قرمز تیره جلوه می کنند.

روی هم رفته در حدود بیست نوع مختلف انار در دنیا موجود است .
 
خواص گیاه انار: انار میوه اى است مقوى قلب که در مناطق گرمسیرى بر ضد اسهال خونى ، تنگى نفس و کرم امعاء به کار برده مى شود. پوست انار بخصوص به سبب سرشار بودن از مازو داراى خاصیت قبض کنندگى بوده و بعلاوه دافع کرم مى باشد.

آب انار اثر مدر و مفرح دارد. مصرف رقیق شده آن با آب، در بیماریهای مجاری ادرار، بیماریهای مختلف ناشی از التهاب دستگاههای بدن و در بیماران مبتلا به عدم کفایت ترشح صفرا، توصیه شده است، اگر آّب انار را با عسل مخلوط کرده و هر روز چند قطره در بینی بچکانید از رشد پولیپ در بینی جلوگیری می کنید؛ آب انار همچنین ممکن است دارای اثر  ویروس کش بوده و ضد پلاک دندان باشد.برای برطرف کردن دندان درد، دم کرده ریشه درخت انار را در دهان مضمضه کنید .
 میوه انار خنک کننده و خون ساز بوده و خون را تصفیه می کند، رنگ صورت را شاداب کرده، گرفتگی صدا برطرف می کند.برای سالمندان بهترین دارو برای تقویت کلیه می باشد. برای اضافه کردن وزن خود می توانید انار بخورید.

خانم هایی که عادت ماهیانه شان منظم نیست می توانند از جوشانده برگهای انار استفاده کنند.برگهای له شده انار را اگر روی پوست بگذارید خارش را از بین می برد .برای برطرف کردن سوختگی پوست ، گلهای انار را له کرده و با روغن کنجد مخلوط کنید و این پماد را روی قسمت سوختگی بمالید .دم کرده گلهای انار را بصورت غرغره برای از بین بردن زخمهای دهان بکار ببرید .برای برطرف کردن بواسیر باید معقد را با جوشانده پوست انار شستشو داد .

احتیاط : کسانیکه سرد مزاج هستند نباید در خوردن انار افراط کنند . زیرا معده را سست کرده و ایجاد نفخ می کند، اینگونه افراد باید انار را با زنجبیل بخورند . جوشانده پوست درخت و پوست ریشه آن که برای رفع کرم بکار می رود ممکن است ایجاد سرگیجه و استفراغ کند . به هرحال در خوردن جوشانده آن باید احتیاط کرد و این کار باید تحت نظر متخصص انجام گیرد .

 

موز را که ما معمولا مصرف مى کنیم میوه اى است که پس از چیدن آنرا در محل مخصوصى قرار داده و بوسیله گاز شیمیائى آنرا رسانیده اند بنابراین از شکل طبیعى خود تا حدى خارج شده است . بهر حال بهترین طریقه مصرف این میوه آن است که یک ساعت قبل از خوردن آنرا پوست کنده و به قطعاتى تقسیم کنند و یا آنکه در صورت امکان به خوبى له کرده در سالاد بریزند. در این موقع ملاحظه خواهند کرد که به مراتب شیرین تر از موقعى است که بلافاصله پس از پوست کردن آنرا مى خورند.

موز خشک کرده که در مزارع تولید این میوه تهیه مى کنند بقدرى مغذى است که بایستى به اعتدال از آن استفاده نمود. موز خشک تمامى خواص ‍ موز تازه را دارا بوده و سرشار از فسفر، منیزیم ، پتاسیم ، آهن وبخصوص ‍ مواد ئیدرات دو کربن (نشاسته و قند) مى باشد. ویتامین هاى آ و ب و ث موجود در این میوه اهمیت نقشى را که در تغذیه ، نمو و رشد دستگاه استخوانى و تعادل عصبى ایفا مى کند بخصوص توجیه مى نماید. سلولز موجود در موز بسیار کم است بدین جهت مصرف مرتب و زیاد آن ممکن است موجب یبوست گردد.