تــورکــچـــه شـــعــرلـــری:

یـــازمـیـشــــلــر

ازلـد ن جـور ایـتـمـا قــلـیـق د ل د لــداره یازمـیـشـــلـر                   کـونگــل اورنیگه دلـبـرلـرده ســنگ خـاره یازمـیـشـلـر

قـوتولـماق عـشـقـد ین مـمکـن ایمـزدور عالمه اولـمای                    بـودرد جان ودل سـوزه اولـومـد ن چـاره یـازمـیـشــلـر

کـیـشی عـصیان اگر ایتـسه جهـانده رزقی قـطع اولـمز                   که خـوان نعـمـت حـق خـلـق ارا هـمــواره یازمـیـشـلـر

حـیاتیـنگ بارامداد ینگ دریغ ایتمه که بول مـضـمـون                   کونگـل دن گـر نـظر ایـتـسـنگ درودیواره یازمـیـشـلـر

قـولـومغه کـیلما دی ثروت بنی نقـصانه عـیب ایتمانگ                   که هـرکیم طـبعی یاروغ اولدی بختـین قاره یازمیـشـلـر

کونگـل گرپاره پاره دهـره اولـسه فــیضی دن سـورمه                   کـه قــرآن کـریـم نـی دایـمـا ســی پـاره یـازمـیــشـــلــر

قـولـیمـدن کـیلـمـسـه گرکاروخدمت ایتمانگـیز عـیـبـیم

بـنی قــربـت کـبـی هــم آدم بـیـکــاره یـازمــیـشــــلــر

کـــاشــــکــی

قـیـلـمغـای ایـردیـنگ مـیـنی مـطـعـون و رسـوا کاشـکی                یا قـیـلـوردیـنگ مـیـن کـبی زاهــد نی شــیـدا کـا شــکی

گـر قـویاشـغـه  ابـر حایـل اولـسـه مـحـشــر تـورماغـای                قـیـلـمـا ســه عـارضـنی زلــفــیـد یـن هـــویـدا کـاشــکـی

هــیـچـکــیـم مـحـــروم درگـاه مــحــبــت بـولـمــســـــون                 بـو دعـاغـه آمــیــن ایـتــســـه پـیــر و بــرنـا کــا شــکـی

عـــمـر آخـر بـولـدی و مـقــصــد غــه نایـل بــولـمـــادی                 ایـمــدی کــونگــلــوم ایـلـســه تـرک تــمــنـا کـا شـــکـی

گـر خـرام ایتـسـه بولـور هــر فــصـل ده رشـک بـهـــار               جـلـوه قــیـلـسـه  بـو خــزانـغـه ســرو رعـنـا کـا شــکـی

عـمـرلر اوتـتی و عـســرت نـیـچـه سی گه مـیـن اســـیـر                بـاشــیـمــیـزغـه کــیـلـمـاســه آشــوب ســرمـا کـاشـــکی

کـشــور حـسـنـیـنی مـمکـن یـوق تـصـرف قــیـلـسـه لــر                قــیـلـمـاگـایـدی فـوج مـژگانـد یـن صــف آرا کـا شـــکی

قـانـیـنی قـیـلـمـاس طـلـب عـاشــقـلـری مـحـشــر کـونی                  نـاز ایــلــه اقــــرار قـــیــلـســــه یــار فـــردا کــاشـــکی

چــرخ ای قــربـت قـیـلـور بـس دانـش اهـلـیـغــه ســـتم

یازمـس ایـردیـنگ صـفـحه لرغه شـعـر زیـبا کاشـکی

                ارمـغـان جـنـبـش، شـبـرغـان 1374هـ خ، 43 – 45 انـچـی یـپـراق، مهتمم مـحـمـد ســـلام قـشـــلاقـی

ربـــاعــی لـــــر

بـــا درد بــســــــــاز رهـــنـــوردی ایـــــن اســــــت                             آغـــشـــــتـه مـــبـاش وضـــع ســـردی ایـن اســــت

بــا هــــر کــه دچـــار مـی شــــوی حـســنــش بـیـن                            عـــیـب هـــمــــه پــوش کـار مــــرد ی ایـن اســـت

خـواهـی نـرســــد ز دهــر آســــیــب و گـــــزنــــــد                             بـــر خـــــلـق بــکــن لــطـف تــوانـــی هـــر چــنــد

جـــــز ســــــود روا مـــدار گــر دشــمــن تـســــــت                           نـپــســـنـدی بــخــود هــر چـه بــد یــگــر مـپـســـنـد

واعــــــظ کــــه بـــــذ کــــر وعــــظ مـــی پــــردازد                             حـــشـــــری بــمـــیـــــان خــــــلـــــق مــی انــدازد

د یــــد یــم بــخـــلــوت کـه بـمـــا ثـــابـــــــت شــــــد                            ا بـلــیــــس بــه شـــــیـــطــنــت بـاو مـــی ســـــازد

گــرم اســــــــت بـــهــر زمــانـه بـــازار قـــــــلـــــم                             بــهــتـر زهــــمــه شــــغــــل بـود کــــار قــــلـــــــم

هـــــر چــیــــــز بـهـــــــــار و خــــــــــــزانـی دارد                            ســـر ســـــــبـز بـه چــــار فــصـــــل گـلــزار قـــلـم

ای شــــــرق تـــــو جـــــامـی و ســـــنـــا ئـی داری                            هـــــم بـــیـــــــد ل و ســـــعـــدی و نــــوائــی داری

چــشــــمـی بـگــشـــا ز خــواب غــفــلــت بـر خـیـز                            رفـــت از کـــف تـــو هــــر چــه رســــا ئــی داری

بــرنـخـــا ســــــت

گـوش غـربـت را صـــدای آشـــنـائـی بـرنـخـاســـت                          زیـن بـیـابـان بـهـر قـد خـم عـصــائـی بـرنـخـاســت

خـلـق را بـر ســرهــوای سـبـقـت یـکـدیـگـر اســـت                           لـیـک در فـصـل ســخـن طـبع آزمـائی بـرنـخـاسـت

هـرچه ازفـضـل وهـنـرکـرده اسـت ایـنـجا قـد عــلـم                           عـمـر هـا بـرحـال مـظـلـوم آه و وائـی بـر نـخـاسـت

از ضــمــیـر پـاک مـا افــســـوس کـــس آ گـه نـشــد                           زین دکان هــرگـز مـتاعـی را بـهـائی بـرنـخاســــت

هـــردو عــالـم گـشــتـه از خـون شـهـیـدان لالـه زار                           ایـن چه سـحـر از تـیـغ اورنگ حـنـائی بـرنـخـاست

بـسـکـه دردل هـیـچـکـس غـمـخـواری دیگـرنداشت                           اشـک هـا مـیـریـخـت از چـشـم و صدائی برنخاست

هـــر چـه ازآه و فــغــان مـاســت دردل مــیـکــنـیـم                            کـاروانـم را جـــز ایـن مـنـزل درائـی بـرنـخـاســـت

غـــنـچـه تـانــشـگــفــت زیـبائی درون پـرده مـــانـد                           تـازلــب حـرفـی نـزد ســرمـدعـائی بـرنـخـا ســـــت

درنـظـرهـا هـر چـه هـست آرایـش این گـلشن اسـت                           شـد یـقـیـن زین بـرگ گـل بـوی وفـائی بـرنـخاســت

گـرچـه سـیـلاب حـوادث عـالــمـی را بـربـاد کـــرد                           خـلـق را باسـوی حـق دســت دعـائی بـرنـخـاســــت

نـاتـوانـی هــــر رگ مـارا ز بـس مــاوی گــرفـــت                           جـسـم مـا چـون سـنـگ از جـائی بجائی بـرنـخاسـت

عـالـمی را چاره گـشـت ولـیـک از، این کـوهــسـار

بـرعـلاج درد قــربــت مـومـیـایی بــرنـخـــا ســـت

غــافــــل چــــرا؟

گـشــتـه ئی عــمــری  زراه مـعــرفـت غــافــل چــرا؟                      بـر نـیـفــروزی چــراغ عـــلــم در مــحــفـــل چــــرا؟

از شــهــاد ت هـــمـچـو گــل زیـنـت تـوان در یـافـتــن                      بـر نـمـی سـازی ز تـیـغـش خـویـش را بـسـمـل چـرا؟

الـتــفـــاتـی گـر نـدارد یـار تـرکــش بـهــــتـر اســـــت                      مـرغ دل را مـیـدهـی بـر شــوخ ســنـگـیـن دل چـــرا؟

مـیـتـوانـی پـیـکــرت از مـعــرفـــت گــوهــر نــمـــود                      جـســــم خــود را اکـتـفـا کـردی بـآب و گــل چــــــرا؟

مـــقــصـــد از نـفــی الـه بـاطـــل اثـبـات حــق اســـت                       ذکـر حـق تـنـهــــا نـمـیـگـوئـی تـو ای غـا فـل چـــرا؟

گـرخـمـوش اسـت اهـل عـرفـان تیـره مـیگـردد جـهان                      ورنـه شـمـع کــشـــتـه مـیـســازد ســیـه مـحـفـل چـرا؟

کـی نـجـاتـش مـیـشــود گـرکـس فـتـد در بـحـر عـشـق                     از خـــرد نـنـمـودی از اول بــخـــود ســــا حـل چــرا؟

بـهـر گـوهــر جـســـــتـجـو تـا چـنـــد در دریـــا کـنــی                     از ســــخــن ایــثــار نــنــمـائـی گــهـر از د ل چــــرا؟

روی آوردی بـد نــیـا و نــکـــردی بـهــــر خـــویــــش                      ســـیــنـه اربـاب عـــرفــان یـکــقــلــم مــنــزل چـــرا؟

آه هـــم هـــنـگــا م مــأ یـوســــی بـجــائـی مـــیـرســــد                      بـرنـســـازی بـا هـــد ف ایـن تــیـر را مــایــل چـــرا؟

در ســخـن قـربــت بـخـود دعــوی دانــش مــیــکـنــی

پــش نگــشــتی هــمـچـو بـیـدل بـحـر بی سـاحل چـرا؟

غزنی و ترکان افغانستان 

کشور عزیز ما افغانستان که بعد از سقوط نظام عقب گرا ، فرهنگ ستیز و فرتوت طالبان به نقطه عطف و قابل توجه جامعه جهانی قرار گرفته است ،  شاید هم برای سالیان متمادی به پایگاه نظامی و تخته خیز کشور های غربی و بخصوص ایالات متحده آمریکا در منطقه  قرار گیرد امریست اجتناب ناپذیر .         

  جالب اینکه موقف دولت آقای حامد کرزی رئیس جمهور کنونی کشور در جامعه اسلامی نتنها از وجاهت سیاسی لازم و مطلوب برخوردار نیست بل حتی بین کشور های عربی متحد دائمی ایالات متحده آمریکا نیز درحالت انزوا و تجرید کامل قرار گرفته است .                                                                               

 سوال عمده و اساسی در این جاست  در چنین اوضاع نامیمون  و موقف ضعیف سیاسی افغانستان ،  چگونه این کشور ها شهر غزنی را به صفت مرکز مدنیت جهان اسلام تصویب و فیصله نموده و جهت بزرگداشت از دست آورد های بی بدیل سلاطین  با فرهنگ ،  پر افتخار و غرور آفرین غزنه  و جایگاه خاص شان ،  کمسیون های ویژه ای را  تعیین و مقرر کرده  وجوه و هزینه قابل ملاحظه  را  نیز در این راستا تخصیص داده اند ؟ قرار معلوم از مدت ها است که  کشور های اسلامی  جهت  شناخت دقیق و تثبیت  تاریخ تمدن اسلامی ،  سیر تمدن و فرهنگ اسلامی  را در همه  کشور های اسلامی جهان در عرصه های مختلف مورد بررسی دقیق و ارزیابی علمی  قرار داده و بعداً  شهر غزنی را به صفت مرکز مدنیت اسلامی جهان پذیرفته و انتخاب نموده اند ،  زیرا تاریخ  تنها شرح جنگ ها و سرگذشت سلاطین و فرمان روایان نیست ،  بل  تاریخ  شناس نامه ملت هاست نه تقویمی از ویرانی ها و کشتار های ظالمانه انسانی .  فرمان روایانی که در توسعه تمدن صوری  و معنوی بشری مسولانه گام برداشته و زمینه های مناسب و مساعد تر حیات مدنی را برای بشریت و هموطنان خود به ارمغان آورده اند میتوان آنها را خدمت گذاران واقعی کشور نام برد و با غرور و افتخار از ایشان یاد آوری کرد نه از سلاطین ظالم و جابر که جز قتل ، غارت ، ویرانی و سر افگندگی ابدی  تاریخی دست آورد دیگری نداشته اند . به عقیده این کمترین علت و موجبه اصلی انتخاب شهر غزنی افغانستان به صفت مرکز مدنی و فرهنگی جهان اسلام ، همانا دست آورد های بی نظیر و خدمات بس  بزرگ و پر ابهت شاهنشاه بزرگ اسلام سلطان محمود غزنوی  و دودمان با فرهنگ و غرور آفرین ترک تبار او و توده های زحمتکش و فرهنگ دوست آن دیار مرد خیز میباشد و بس .                                                  

 غزنی اصلا کلمه ترکی است که از کلمات غز و نین گرفته شده است ، غز طائفه از ترکان است و کلمه نین به معنی محل اقامت و محل زیست نیز آمده است و بناً غزنین ترکیب از این دو کلمه میباشد .                      شهر غزنی به فاصله 140 کیلومتری جنوب غرب شهر کابل قرار دارد و طی قرون چهار تا شش هجری مطابق قرن یازده الی  دوازدهم عیسوی دودمان بزرگ ترک تبار آل ناصر که مایه افتخار جهان اسلام و بشریت نیز میباشد حکمروایی داشته اند                                                                                         

 به حق میتوان گفت بزرگترین شاعران و ادیبان زبان فارسی دری و همچنان بهترین دانشمندان نامدار  در عرصه های مختلف علمی و فرهنگی ،  بخصوص شعر و ادب ، علم هیئت و نجوم ، طب  و تاریخ نویسی در این دوره پا به عرصه وجود گذاشته و آثار ماندگاری را تقدیم جامعه بشری نمود  تا برای زمامداران ، سلاطین و نسل های آینده کشور های منطقه به الگو و سمبول از کار کرد های نیکو مبدل گردد                  

 طی دو صد سال حکمروایی غزنویان در این منطقه  نتنها زمینه رشد استعداد های علمی و فرهنگی فرزندان این مرز و بوم طور بی سابقه و چشمگیری مساعد ، رشد  و محیا گردید بل در کنار آن صدها  صنعت کار ماهر و هزاران  اهل کسبه مبتکر وهنر آفرین نیز پا به عرصه وجود گذاشته آثار ماندگار ، و بی بدیلی تقدیم جامعه بشری نموده اند . طور مثال اعمار قصر ها ، قلعه های بزرگ جنگی ، بند های بزرگ آبگردان و حفر کانال ها ، توسعه زراعت و مالداری  که نمونه آن اعمار قلعه تاریخی بست ،  بند سلطان و بند سرده  در غزنی و همچنان اعمار دارالعلوم ها  مساجد و خانقا ها ، مسافرخانه ها ، دارالشفا ها ، کاروان سرای ها ، حمام ها و بخصوص تامین امنیت سرتاسری در قلمرو شان که از قلب هندوستان تا قلب فارس و از  کاشغر تا بحیره عرب وسعت داشت تاریخ گواهی میدهد                                                                                

 مگر دردا و دریغا این شهر زیبا و تاریخی و این کانون علمی و فرهنگی  آسیا در زمان حکمروایی  سلطان بهرام شاه غزنوی ، توسط سلطان علاوالدین جهان سوز غوری به بهانه ای انتقام خون برادرش قطب الدین غوری  که از ظلم آن فرمانروای  سفاک  و فرهنگ ستیز از غور فرار نموده و  در شهر غزنه پناهنده شده بود به آتش کشیده شد ، همچنان قصرهای زیبا و بیمانندی که در کرانه های دریای هیرمند که در زمان حکمروایی  سلاطین با فرهنگ غزنوی و بخصوص سلطان ابوالقاسم محمود و پسرش سلطان مسعود اول بنا یافته بود همه ویران و یکی از قرار گاه های بزرگ تاریخی  و معروف اداری و نظامی غزنویان در جوار قلعه تاریخی بست نیز طعمه حریق گردید   قابل یاد آوری است   در زمان حکمروایی امیر دوست محمد خان  یکی از قلعه های بزرگ و مستحکم دیگر شهر غزنی که تا حدی از گزند حوادث در امان مانده بود در ماه  جولای 1839 توسط قوای اشغالگر انگلیس قسماً ویران گردید  و امیر دوست محمد خان  بعد از ویرانی این قلعه تاب مقاومت نیاورد ، تاج و تخت را کنار گذاشت  و به جانب بخارا فرار و نزد شاه بخارا پناهنده شد .    با کمال تاسف فرمان روایان تن پرور ، تنگ نظر، کور دل و فرهنگ ستیز بعدی  در افغانستان که خود  فاقد شایستگی ، اهلیت و جهان بینی بودند ، نه تنها از دست آورد های علمی و فرهنگی سلاطین و فرمانروایان ترک های افغانستان به نفع خود و ملت استفاده نکردند بلکه بر اساس اسناد و شواهد انکار نا پذیر تاریخی اکثر بنا ها و ساختمان های با ارزش تاریخی و ملی را یک سره نیز ویران نمودند . به گونه مثال هر آنچه  که طی یک صد سال حکمروایی تیموریان ترکتبار در شهر تاریخی هرات این قلب پر تپش خراسان بنا یافته بود ،  توسط سردار شهنواز خان پسر سردار سلطان احمد خان طلایی  برادر زاده  امیر دوست محمد خان و بعداً به اساس امر و فرامین  رسمی  و تحریری  امیر عبدالرحمان خان با انفجار باروت و ضرب پی هم  گلوله های  توپ قسماً از پا در آمد ، متاسفانه در عصر حکمروایی بابای ملت نتنها آن ساختمان های تاریخی نیم ویران ترمیم و مراقبت نگردید بل از خشت ها و بقایای آن ساختمان های نیم ویران به منظور اعمار قشله عسکری زلمی کوت هرات استغاده شد و آن همه آثار با ارزش تاریخی کشور  به امر و دستور اصیل خان فرقه مشر و سایر جنرالان و صاحب منصبان کور دل ، کوتاه نظر وفرهنگ ستیز بکلی منهدم و از بین برده شد .             ظهیرالدین محمد بابر شاه  بنیان گذار امپراطوری  بزرگ مدنی و فرهنگی  در سرزمین پهناور هندوستان که او و نواده هایش جایگاه خاص و شامخ در تاریخ بشریت دارند ، در زمان حکمروایی خویش در نیم قاره هندوستان  با عمار ساختمان های بزرگ و تاریخی چون تاج محل ، لعل قلعه ، جامع مسجد صد ها و هزاران آثار تاریخی  دیگر نام نامی خود را با غرور و افتخار ثبت تاریخ کردند ، کار نامه های چشم گیر تیموریان هند در حقیقت نمونه دیگری از فرهنگ پروری ترکان افغانستان میباشد . زیرا بابر شاه این ستاره پرفروغ دانش ،  تقوا و شجاعت که مدت 26 سال در افغانستان حکمروایی نمود  شهر زیبای کابل را مرکز حکمروایی خود انتخاب کرد ، او  با اعمار قصر ها باغ ها و تفرج گاه ها و تامین نظم و رفاه اجتماعی خدمات قابل قدری را در کشور انجام داد ،  ولی متاسفانه نتنها در گذشته ها بل همین اکنون نیز ذکری از نام او به صفت پادشاه  در افغانستان نمیرود . قابل یاد آوری است که  در زمان سلطتت  ظاهر شاه بابای ملت ، علی احمد خان پوپل وزیر معارف مقتدر وقت دستور صادر نمود تا لیسه رحمان بابا و یا خوشحال خان ختک در باغ بابر شاه انتقال و جابجا گردد  و از ساختمان های قصر باغ بابر شاه جهت لیلیه شاگردان نیز استفاده لازم صورت گیرد  با کمال تاسف حکم عجولانه این وزیر متعصب بدون درنگ عملی گردید و یک تعداد استادان کور دل و فاشیست که در لاک اندیشه های خشک و خنک برتری جویی قومی و تبعیض نژادی  به سختی فرو رفته بودند با تحریک احساسات جوانان لیسه در تخریب باغ بابر شاه  و حتی تخریب حضیره  آن مرد بزرگ تاریخ مبادرت ورزیدند . چنانکه  ذاکر حسین رئیس جمهور هندوستان در سفر تاریخی که در افغانستان داشت تقاضا به عمل آورد تا زمینه دیدار از آرامگاه بابر شاه  بنیان گذار مدنیت بزرگ فرهنگی هندوستان را برایش مساعد سازند ، ولی با وصف ارائه دلایل نا موجه تقاضای او پذیزفته شد .                                                      

 حینکه رئیس جمهور فقید هندوستان آرامگاه بابر شاه  امپراطور بزرگ جهان اسلام را به شکل محقر و  مخروبه  ملاحظه نمود ،  پارچه سنگی از مرقد مطهر ویران شده  او را  برداشت و با ریختن چند قطره اشکی  به روان پاک آن ابر مرد تاریخ اتحاف ادعیه نمود ،  بعد از وقوع این حادثه تلخ و تکان دهنده  مرقد بابر شاه که در زمان حکمروایی  بابا  ملت  ویران گردیده  بود ، دوباره ترمیم شد . چنانچه اثری از سنگ نوشته ها وکتیبه های زیبای اولی گذشته که در زمان نواده اش شاه جهان در مرقد او جابجا و تزئین  یافته بود به چشم نمی خورد .                                                                                                                 

 دردا و دریغا که این کار نامه های با ارزش و دست آورد های بی بدیل ،  چشمگیر تاریخی و فرهنگی که از سوی  سلاطین با فرهنگ  و فرمانروایان مردم دوست ترک نژاد های افغانستان در این کشور صورت گرفته است ، همواره  از سوی  دشمنان رفاه  و ترقی افغانستان و گروه های عقب گرا و عناصر ضد وحدت ملی  به نظر حقارت نگریسته شده  و حتی همین اکنون متاسفانه  در زیر سقف شورای ملی  کشور وکلای  بی دانش و بی سواد کوچی ها وحامیان شان  ترک ها و دیگر اقلیت های ملی و مذهبی افغانستان را  بیگانه و مهاجر خطاب مینمایند .  این گروه های کور دل و  بیگانه پرست کسانی اند که به دستور دشمنان وطن عمل میکنند و هنوز هم  سنت های خشک و خنک  قبیلوی را رنگ و پوشش دینی  و مذهبی  میدهند و از ترک ارزش های فرتوت  قبیلوی ، عشیروی  و بدوی به فرهنگ همزیستی  ، انسانیت ، عدالت و دموکراسی عاجز اند                                                                                                             

و من الله التوفیق                                                                                                        

محمد همایون سرخابی لندن                                                                                               

28 جون 2008                                                                                                 

در
هنگام شرمساری، ابراز وجود کار دشواری ا‌ست. کوپاچ و متز1 (1990) پاسخ‌های
مقابله با شرمساری را از لحاظ محتوایی، به چهار نوع تقسیم کرده‌اند:

1.معذرت خواهی.
معذرت خواهی به شکل‌های زیر انجام می‌شود: از جملات ساده «متأسفم» و ابراز
ندامت گرفته تا تلاش برای جبران یا تلافی کردن، مثل پر کردن لیوان ریخته
شده.
2.توضیح: ما گاه برای انکار نقش‌ خود در ارتکاب به عملی
ناخوشایند عذری می‌آوریم که وخامت و شدت عمل را کم کند، مثلاً عجب
خرابکاری‌ای شد اما تصادفی بود؛ یا آنکه به توجیه متوسل می‌شویم یعنی
مسوولیت کار خود را می‌پذیریم اما ناخوشایند بودن عواقب آن را منکر
می‌شویم، مثل: خیلی خُب من بودم که آن را زمین انداختم اما به کسی که
صدمه‌ای نرسید.
3-شوخی: گاهی برای مقابله با شرمساری به لطیفه
متوسل می‌شویم و به این ترتیب احتمال طرد شدن را به نفع خود تغییر
می‌دهیم. در این گونه مواقع «یک لطیفه خوب می‌تواند بدون آنکه ارزش ما را
پایین آورد ندامت، احساس گناه و شرمندگی ما را نشان دهد.» (کوپاچ و متز،
1990، ص 329).
4.اجتناب: در این حالت ما از موضوعات حساس طفره می‌رویم و موضوع شرم‌آور را به سرعت عوض می‌کنیم یا ساکت مانده و محل را ترک می‌کنیم.
گاهی
ما می‌توانیم به طور همزمان از دو یا چند مورد از روش‌های پاسخ استفاده
کنیم. مثلاً در هنگام ابراز وجود، از توضیح، معذرت‌خواهی و جبران استفاده
کرده و شوخی را هم چاشنی آن کنیم. کوپاچ و متز متذکر می‌شوند که پرخاشگری
در هنگام شرمساری (مثلاً اگر توی لعنتی آنجا نمی‌ایستادی اینطور نمی‌شد)
پاسخ مناسبی نیست.
رُز و تریون2 (1979) بین سه نوع محتوای ابراز وجود
تمایز گذارده‌اند. این سه نوع ابراز وجود در مورد شکایت از غذای رستوران
به این شکل درمی‌آیند:

توصیف: «ببخشید، این غذا سرد است».

توصیف و مخالفت: «ببخشید، این غذا سرد است، من نمی‌توانم آن را بخورم».

توصیف همراه با مخالفت و تقاضای تغییر رفتار: «ببخشید، این غذا سرد است، من نمی‌توانم آن را بخورم؛ ممکنه عوضش کنید؟»

رُز
و تریون دریافتند هر چه پاسخ افراد از «توصیف» به سوی استفاده از سه نوع
پاسخ دیگر حرکت کند، میزان ابراز وجود هم افزایش می‌یابد. کولوتکین و
دیگران (1983) متوجه شدند که ابراز وجود با تقاضای تغییر رفتار توأم است.
آنها همچنین دریافتند که ابراز وجود اغلب با کلمه «من» و پرخاشگری با کلمه
«تو» (که تلویحاً به معنای اتهام است) همراه می شوند. این محققان به برخی
دیگر از جنبه‌های مهم ابراز وجود هم اشاره کرده‌اند: اظهارات شناختی (نظر
فرد درباره وضعیت)، تعیین جهت (اظهاراتی که نشان می‌دهند چه موضوعی را
می‌خواهیم مطرح کنیم) و ابراز احساسات. گلاسی3 و دیگران (1981) می‌گویند
ما باید خرده عناصر ابراز وجود را هم در نظر داشته باشیم که عبارتند از:
ابراز حقوق، رد کردن، درخواست تغییر رفتار، اظهارات همدلانه، تهدید یا
تعارض و دلیل آوردن.

با تشکر از مهران عزیز که این مطالب را برایع ما ارسال کرد

علی :: شنبه 1/4/1387 ساعت 3:0 عصر

علی :: سه‏شنبه 28/3/1387 ساعت 9:46 عصر

 موفقیت بسراغ کسانی میآید که از آگاهی، متقاعدسازی  و قدرت بتوانند به نفع خود بهره بگیرند. به عبارت دیگر:

              موفقیت =   آگاهی + متقاعد سازی + قدرت

بیاموزید که چگونه با بکاربـردن این قوانـیـن تعیین کننده در زندگی کاری خود می توانید در شغل خود موفق گردید.

آگاهی

ظواهر ابزار سنج زندگی هستند. نحوه ای که خـود را معرفی میکنید مـقیاسی از شمـا ایجاد می نماید که دیگران بر اساس آن شما را تصور کرده، در موردتان قـضاوت نـمـوده و رفتار می نمایند. همه روزه با افرادی روبرو خواهید شـد که مایـلید آنها را تحـت تاثیر قرار دهید، خواه افراد بالادست باشند و خواه مشتریان بالقوه.

حتی کسانی که زیر دست شما کار می کـنـند را نـیز برای ایجاد نمودن یـک رابطه کاری مفید باید متاثر نمایید. برای رسیدن به کامیابیهای بزرگ لازم است بعنوان نـمونه بارزی از نزاکت و اعتماد بنفس در جـامـعه ظـاهر شده و در این زمیـنـه مـرتکب هیچ اشتباهی نگردید - بخت و اقبال فقط یکبار بسراغ شما خواهد آمد.

همیشه بایـد بـرای ایـجـاد یـک تاثیر گذاری مناسب آمادگی داشته باشید. اگر چه ممکن است این کار در ابتدا نیاز به کمی سعی و تلاش داشته باشد، ولی بعد از مدتی عادی خواهد شد.

نکات زیر شما را برای شروع کارتان یاری خواهند نمود.

لباس مناسب برای تاثیرگذاری 

 اجازه دهید از خارجی تـرین لایه آغاز کنیم: لبـاسهای شما. دو دسـت از بـهتـریـن کت و شلوارهایی که در استطاعت شما است را خریـداری نمایـیـد. یـک پیـراهن شیـک بـر تـن نموده و کفشهایتان را واکس بزنید. اکنـون کـه دنـده در دسـت شـما اسـت، بیاموزید که چـگونه مـی تـوانـیـد از آن استفاده کنید. همیشه راست قامت بایستید؛ نه تنـها بـاوقـار بنظر خواهید رسید، بلکه لباسهایتان نیز بسیار گران قیمت تر جلوه خواهند کرد.

محکم دست دهید 

 نمیتوانم بگویم که یک دست دادن خوب و مـناسب چـقدر حائز اهمیت است. مردم از آن متوجه ابهت و بزرگی شما میشوند. مطمئن شوید که دستتان کاملا خشک باشد؛ یــک دست مرطوب و چسبنده خوشایند نبوده و نشانگر عصبانیت و دستپاچگی می بـاشـد. دستها باید درنقطه تلاقی انگشت سبابه با شست بهم متصل شده و خود دست دادن باید سفت و محکم باشد.

تماس چشمی را حفظ کنید 

همیشه در چشم فردی که با او در حال گفتگو هستید نـگاه کنید. روی برگرداندن نشانه خستگی و یا توجه اندک و سرسری می بـاشد. بـه پــایین نگاه کردن سستی و تزلزل را میرساند. نگاه خود را بطور ثابت و با حالتی دوستانه حفظ کنید.

مهربان باشید 

شمـا بــاید سرچشمه ای از لذت برای دیگران باشید. کلید این کار مـهـربـانـی اسـت، از آنجایی که شما را انــسانی منطقی و معاشرتی نشان خواهد داد. یک لبخند طبیعی و پیوسته تنها چیزی است که نیازدارد.با اینحال حد و مرز خود را بشناسید؛ مهربان بودن بـه مـعنای دوست کسی بودن نمی باشد. به دیگران احترامی مقتضی نشان دهیـد تـا آنها نیز مقابله بمثل نمایند.

سخنرانی  شما باید شفاف، باز و دقیـق باشد. آمیختن "ااا.." ها به جملات بهتـریـن راه برای از دست دادن علاقه شنوندگان بــوده و باعث عدم توجه کامل آنها به شما میگردد.

بیاموزید که چگونه میتوانید دیگران را متقاعد کنید که ایده هایتان از آنها بهتر است.

متقاعد سازی

شـمـا تـاثـیـر مثـبتی از خـود بـجای گذاشته و مـورد توجه بسیار زیاد کارفرمای خـود قرار گرفته اید. این فرصتی برای شما جهت درخشیدن و پیشرفت محسوب میگردد.

تصور میکنید که ایده ها و دیدگاه های شما نسبت به بــقیه بهتر و منطقی تر هستند و میـخواهید دیـگـران را راجع به این موضوع قانع کنید. اگر از قوانین هنرمتقاعدسازی  آگـاه بـاشـیـد، کار بسیار آسان خواهد بود. فـروشـنــدگـان، سـیاسـتـمداران و مـکتـب سـازان از این قـوانـین بخوبی اطلاع دارند. چه چیزی در آن شخص وجود دارد که شما را وادار به پذیرش مینماید؟ بــه خواندن ادامه دهید تا متوجه شوید چگونه میتوانید چنین تاثیری را در خود بوجود آورید.

مخاطبین خود را بشناسید 

هیچ عذری بـرای یک تحقـیـق و بـررسـی ضـعـیـف پـذیرفته نیست. شناختن مخاطبین و شـرایـط آنـها کلیـدی است برای یافتن بهترین راه برای قانع نمودن و هـدایـت دیـگران. تـا جاییکه میتوانید از شرکت خود اطلاعات کسب نمایید؛ چه تغییراتی در آن اعمال شده و در چـه سـمت و سویی در حال حرکت است. پیش بینی نیازها و ارائه راه حل برای آنهـا بشما در وادار نمودن دیگران برای پذیرش ایده هایتان کمک خواهد کرد.

خودتان را قانع کنید 

 پیش از اینکه بخواهید آماده متقاعد نمودن دیگران شوید، باید خودتان را قانع کنید. تنها زمانی میتوانید موضوعی را به دیگران بقبولانید که خودتان واقعا و کاملا از بهتریـن بـودن بودن آن موضوع اطمینان حاصل نموده باشید.

از لیستی شـروع کنید که دلایل بهترین بودن شما را برای شغلتان تشریح کند. هر نکته را بصورت دقیق خوانده و شروع به باور آن نمایید. هرگونه شک و شبه می تواند در نحوه معرفی شما نمایان شده و تلاشهایتان را هدر دهد.بهترین فروشندگان کسانی هستند که بهترین مشتریان خودشان میباشند. آنها عاشق چیـزی هسـتند کـه مــی فروشند و حقیقتا باور دارند که نظر دیگران نیز باید همین باشد.

کلمات کلیدی و تعابیر را تکرار نمایید 

انسانها مخلوق عـادات بوده و بـنـابراین در مـورد شـناخته شده ها و آشـنـایان احساس راحتی میکنند. تاکید کردن بر عبارات کلیدی محبوب و ایده هایی از قبیل درآمدها، سود سهام، پاداش و مساعده جذب ادراکات و قوای تشخیص اغلب مردم میشود.

ایده های خود را با نیازهای دیگران مرتبط سازید 

 متصل نمودن ایـده و یا محصولـتـان بـا آنـچه کـه مخاطبین تمایل به آن داشته و یا بسیار علاقمندش ستند، ابزاری عالی برای متقاعد سازی محسوب میگردد. آگهی دهندگان هر زمانی کـه مـحصولاتشان را بانـیـازهای اساسی مانند غذا، مسـکن و امنیت مرتبط می کنند، در واقع از همین اصل بهره می برند. اگر در زمینه تجارت فعالیت می نـماییـد، لازم اسـت کـه جذب نیازهای تجاری شوید: رضایت مشتری، دوام محصـول، بـهره وری، پس انداز و سود.

علاقه شنونده را توسط جریانی مناسب برانگیخته کنید

یک "سمـفونی" موفق دارای سـاختاری بسیار مدبرانه میباشد. جمله بندی، آهنگ صدا و تـرتیب کلمات در تاثیرگذاری سخنرانی شما نقش بسیار با اهمیتی را بازی می کـند. به چگونگی شروع ارائه مطالب و عکس العمل مخاطبین دقت نمایید.

با یک حرکت جلب توجه کننده شروع میکنید و یا بایک عبارت اطمینان زا و یا با جمله ای که باعث برانگیختن حس نیاز و تمایل گردد؟ آیا بصورتی رسمی صحبت می کنید؟ آیا از حرکات مخصوص سخنرانی بطور مؤثر بهره میبرید؟ زبان بدنی را چـطـور دخــیل میکنید؟ آیا مطالبات و ادعاهای مثبت شما بصورت ضمنی یا آشکار شرح داده شده است؟تـوجه به این نکات در معطوف نمودن و شیفتن مخاطبین بسیار اهمیت دارد.

به خواندن ادامه دهید تا بیاموزید که چگونه می توانید قدرت افشانی کنید.