متن حاضرخلاصه ای است از سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین محمد تقی فاضل میبدی با موضوع بدعت های پس از رحلت پیامبر(ص) در ویژه برنامه تعزیت آفتاب که به همت کانون فرهنگی مسجد الحسین (ع)میرنشانه کاشان به منظور بازشناسی قیام امام آزادگی در تاریخ 25/11/85 برگزار گردید.
 
 

پس از رحلت پیامبر(ص) جلوی آزادی بیان و مطرح شدن مسائلی پایه ای از قبیل سابقه بعضی از افراد که در حکومت آینده دخیل بودند گرفته شد. همینطور جلوی مطرح شدن پاره ای از احادیث مربوط به پیامبر که اشاره به چگونگی حکومت و فرد مورد نظر برای حکومت را داشت گرفته شد. پس اولین بدعت جلوگیری از آزادی بیان و آگاهی و دومین بدعت در مسئله رهبری جامعه مسلمین بود. که این بدعت ها باعث انحراف در مسیر دین شد. عده ای می گویند که رهبری باید توسط مردم انتخاب شود و پس از پیامبر مردم خود خلیفه را انتخاب کردند و انتخاب صحیح انتخابی است که مستقیما توسط مردم صورت گرفته باشد. حال آنکه رهبری جامعه مسلمانان پس از پیامبر با رای مستقیم تمام مردم انتخاب نشد و فقط در مورد انتخاب امام علی(ع) برای خلافت این امر محقق شد. نمونه هایی از اعتراض به نحوه انتصاب خلیفه پس از پیامبر توسط برخی بزرگان صورت گرفت از قبیل ابوذر غفاری و خطبه افشاگرایانه ی زهرا(س). پس از رحلت پیامبر دوباره آداب و رسوم جاهلیت به شکلی دیگر به جامعه بازگشت. اسلام آداب جاهلیت را از جامعه ریشه کن کرد و زمینه ساز زندگی بهتر و راحتتر برای مردم شد. حال آنکه در دل دو بدعت گذاشته شده دو بدعت خطرناک دیگر متولد شد. اول ناامنی سیاسی که باعث شد آدم ها در نظام سیاسی جدید سر جای خود نباشند. عالمان دین لجام به دهانشان زده شد و جاهلان جامعه بزرگ داشته شدند و جهل و جهالت به ارزش بدل شد. دوم ناامنی اقتصادی که نارضایتی عمومی را در پی داشت. علی(ع) چهار چیز را موجب سرنگونی حکومت ها بر می شمرد: 1- آدم های پست, بی مایه, نا لایق و بی سواد را جلو انداختن.2- انسان های فاضل را عقب انداختن.3- به فروعات چسبیدن و 4- ریشه ها و اصول را رها کردن و از بین بردن.
در نهج البلاغه داریم که جامعه ای که خداوند و پیامبران به دنبال تحقق آن بوده اند جامعه ای شاداب, سربلند و با نشاط است و نه جامعه ای غمگین و ناامید از آینده.
دین, پیامبر و قران آمده اند تا رنج بشریت را کم کنند و زندگی را برای انسان آسان کنند. حال این سوال پیش می آید که چرا پیامبران این همه با رنج زیسته اند؟ جواب این است که آنها رنج کشیده اند تا رنج انسان ها را کم کنند. و آنها الگوی رنج و درد نیستند.
خداوند در سوره نحل در معرفی خصوصیات یک جامعه آرمانی می فرماید: 1- آرامش جامعه. 2- اطمینان در روح و دل مردم و آزادی بیان و دوری از ترس و اضطراب. 3- رونق در رزق و روزی مردم.
با پیدا شدن بدعت ها ( به عنوان مثال ممنوعیت نقل احادیث موثق پیامبر, جعل احادیث به نام پیامبر که در جهت نگهداشتن مردم در ناآگاهی بود, در زمان معاویه جلوگیری از انتقاد به وی و ممانعت از ارتباط مردم شام و مدینه)پس از پیامبر در جامعه اسلامی جامعه آرمانی پیامبر به یک جامعه آزاده کش و ظالم تبدیل شد. مانند سرنوشت ابوذر غفاری که به دست افرادی کشته شد که داعیه دینداری داشتند.
لازم به یادآوری است که دین هم مانند هر امر دیگری در معرض آفت می باشد همانطور که ایجاد شکاف های اعتقادی یکی از آفات دین می باشد. و یا معاویه خود را مستقیما منصوب از طرف خدا می دانست حال آنکه تنها علی (ع) منصوب خدا و در عین حال منتخب مردم بود.
پس از تبدیل حکومت اصیل اسلامی زمان پیامبر به حکومت پادشاهی در زمان معاویه, روند انتخابی خلیفه حذف و یزید مستقیما توسط خود او انتخاب شد و این یکی دیگر از بدعت های پس از رحلت پیامبر بود. این جاست که حسین(ع) می فرماید: اگر جامعه ای بخواهد گرفتار پیشوایی مثل یزید شود باید فاتحه اسلام را خواند در این جا بود که حسین جبهه گیری خود را علیه سیستم حاکم به عنوان یک منتقد و مصلح معرفی کرد.

85/11/25

© کپی رایت توسط : Bidargaran:::بیدارگران:::کانون فرهنگی مسجد الحسین (ع) - میر نشانه - کاشان (کلیه حقوق مادی و معنوی مربوط و متعلق به این سایت است.)
برداشت مطالب فقط با اجازه کتبی و ذکر منبع امکان پذیر است .