اگـــر این آسمــان ستــاره نــداشت

چشم خــود را ستـــاره می کــردم

تــا بیاویزد از بــــــر و دوشــــــم

اشک راگــوشواره مــی کـــــردم

در چمـــن لالــه گـــر نمی خنـدید

از شفق بـــرگ لالــه می چیــــدم

اگــــر این آسمان ستاره نــــداشت

چشم خـــود را ستاره می کـــردم

تــا بیاویزد از بــــــــر و دوشـــم

اشک را گـــوشواره می کــــردم

بــا هـــزاران شقــایق وحشــــــی

گـــرد چشمت پیــالــه می کـــردم

اگـــر این آسمان ستــــاره نـداشت

چشم خــود را ستاره می کــــردم

تـــا بیـــاویزد از بــــر و دوشــــم

اشک را گوشواره مـــــی کـــردم