پر وین پژ و ا ک در زمستا ن 1345 خو ر شبد ی در شهر کابل به د نیا آ مد. تحصیلا ت ابتد ائی را در لیسة ملا لی و تحصیلا ت عا لی را در فا کو لتة طب کا بل به پا یة ا کما ل رسا نید ه است. ا کنو ن با ا طفا ل خویش در ایا لت
ا نتا ر یوی کا نا د ا زند گی میکند.
پر وین پژ وا ک آ ثا ر ا د بی خویش را مر هو ن محبت و تشو یق همیشگی ما در ش عفیفه پژ و ا ک و پد ر ش
نعمت ا لله پژ و ا ک می دا ند.
آ ثا ر وی بیشتر در بر گیر ند ة شعر آ زا د ، د ا ستا ن کو تا ه ، نو شته ها و نقا شی ها بر ا ی اطفا ل است.
ا نتظا ر
با ما شب ها ستا ره ها
ا ز د رد می لر زند
با ما شب ها ا بر ها
ا ز غم می گر یند
با ما شب ها بر گ ها
از تر س می لر زند
با ما شب ها با د ها
از خشم می و زند
و ما د رین شب ها ی تا ریک
لبر یز فر یا د ها ی بی صد ا
با مشعل ها ی د عا
د ر انتظا ر سحر یم .....
ز مستا ن
هر صبح که ا ز خوا ب می خیزم
بر شیشة یخ گر فته
با سر انگشتا ن گر مم
نا م تر ا می نو یسم
و ا ز لا بلا ی آ ن به بیر ون می نگرم
که کی بهار می آ ید ؟
بهار
با حرکا ت موز و ن د ستا نم
نسیم آ مد به پر وا ز
آ ور د ا بر را
با آ ن گر یستم
و کلنگها به آ غو شم
باز گشتند ـ
با ر ا ن
تر نم با ر ا ن
د ر سید ه د م عطر آ لو د
سبزه ها را از خو ا ب بید ا ر میکند
تر نم با را ن
چون صد ای پا ی تست
تو می آ ئی
ـ می شنوم ـ
تو می آ ئی
چو ن با را ن
با ر ان
با را ن
و من سبز میگر د م
چو ن جنگل
جنگل
جنگل
مهر با نی
وقتی نگا هت را سو ی من مید و زی
با تا ری ا بر یشمین
بر حر یر شفا ف رو یا ها یم گل وی د و ز ی
رو یا ها ی حر یر ی
سر ا پا گل گشته ا ند
سر ا پا عطر
ا ما تا ر ابر یشمین نگا ه تر ا
پا یا نی نیست
گل سر گل مید و زد
د ل من به با غ می سو زد
او را چنین بها ر مهر با نی نیست
پیو ند
شکسته بو د م
پیو ند د ا د ی تو
گر یسته بو د م
لبخند د ا دی تو
مر ا با تو پیو ند ی است میا ن اشک و لبخند
چو ن ر نگین کما نی
کلمات کلیدی:
