دل دیوانه

محمد عارف یوسفی

در درون سینهء مــــــــــــن یک دل دیــوانـه است
لیک به پنـــــدارش هنوزهم عاقل و فرزانـه است

هـــر چه اعمــار میکنم دل میکند ویــران ز نــاز
مست و سرکش تا هنــــــوز عادتش طفلانـه است

گاهی ما را مینشاند در غــــــــم و انــــــــدوه کس
گهگی از خوشی هــــا سر خوش و مستانـه است

گــــاه نشیبند چــــون گـــدایی بـــــر سر راه کسی
گـــــاه دمــــاغش را نشاط مسنــــد شاهـانـه است

گـــــاه گذارد در مسیر و راه مـن مشکل هـــــزار
گـــاه به گیسوی پــــریشان خیــــــالم شانـه است

گـــــاه پذیرد سینه ام را خـــانه اش از جــان و دل
گــاه سرش را هـم هــوای رفتن ازین خانـه است

خـاطر ما را قبــــــول دارد گهـی بی چند و چــون
گــــاهی بر رد مـــرامم پیش او صد بهانـه است

گــــاهی میگریزد ز جنجال و ز غوغـــای جهــان
گـــــاه به دنبــــال مصیبت بی سبب روانـه است

حــــــال و احــــوال دلـــم را من چی گــویم یوسفی
لحظهء جــان است مــــرا او لحظهء بیگانـه است    

محمد عارف یوسفی

آمستردام

بیست و یکم سپتمبر 2008

21-09-2008