جو صحرائى یکى از غلاتى است که بیشتر غذاى اساسى (قوت غالب ) اهالى مناطق سردسیر را تشکیل مى دهد. اهالى اسکاتلند، کشورهاى اسکاندیناوى و نظائر آنها غذاى ملى شان عبارت از یک نوع حلیمى است که با جو دو سر تهیه مى شود. بلغور جو صحرائى را در آب جوشانده سپس قند و شیر خام به آن مى افزایند. جو صحرائى از زمان هاى کهن بوسیله یونانیها، رومى ها، آلمانیها و اهالى فرانسه قدیم  شناخته شده بود لیکن اهالى مصر قدیم و عبریها آنرانه مى شناخته و نه کشت مى کرده اند. در چین هم حتى تا ده قرن پیش از این غله شناخته نشده بود.

 

  
جو صحرائى سرشار از مواد چربى ، ئیدرات دو کربن ، مواد معدنى ، سدیم ، آهن ، کلسیم ، منیزیم و فسفر مى باشد. مصرف این غله باعث تقویت قدرت ماهیچه ها گردیده و تا حدى جنبه تحریک کنندگى دارد بدین جهت استفاده از آن براى اشخاص زیاد عصبانى مناسب نیست . بالعکس در درمان ضعف عضلانى ، عصبى یا روانى بسیار مفید و مؤ ثر بوده و در نتیجه سرعت بخشیدن به مبادلات موجب گرم شدن و تحریک بدن مى گردد.
جو صحرائى مدر، مقوى ، خنک کننده بوده و در برابر مسمومیت اوره ، کمبود قند خون اثر بسیار مفید و مؤ ثرى دارد. همچنین در دیابت نیز توصیه و تجویز مى گردد. دکتر لکرک خاطر نشان مى سازد که این غله داراى هورمونى مشابه هورمون فولیکولین مى باشد که بر روى عدم توانائى جنسى اثر مى کند. جو صحرائى در بین سایر غلات یگانه غله اى است که غده تیروئید را تحریک مى کند. بنابراین مصرف آن براى مبتلایان به کمبود کار تیروئید و غدد لنفى توصیه و تجویز مى شود.
علاوه بر مصرف جو صحرائى در حلیم یا غذاى سنتى که در بالا شرح آن داده شد این غله را بصورت پولک و ورقه هاى نازکى در آش یا بعضى غذاها بکار مى برند. براى تهیه یک نوشابه مدر وملین به نسبت 20 گرم جو صحرائى را در هر لیتر آب به مدت سى دقیقه جوشانده پس از خنک شدن و صاف کردن آن را بنوشد.
چنین توصیه شده است که کودکان و بیماران مبتلا به اختلالات دماغى را بر روى تشکى که از خوشه هاى جو صحرائى تهیه شده باشد بخوابانند.