موز را که ما معمولا مصرف مى کنیم میوه اى است که پس از چیدن آنرا در محل مخصوصى قرار داده و بوسیله گاز شیمیائى آنرا رسانیده اند بنابراین از شکل طبیعى خود تا حدى خارج شده است . بهر حال بهترین طریقه مصرف این میوه آن است که یک ساعت قبل از خوردن آنرا پوست کنده و به قطعاتى تقسیم کنند و یا آنکه در صورت امکان به خوبى له کرده در سالاد بریزند. در این موقع ملاحظه خواهند کرد که به مراتب شیرین تر از موقعى است که بلافاصله پس از پوست کردن آنرا مى خورند.

موز خشک کرده که در مزارع تولید این میوه تهیه مى کنند بقدرى مغذى است که بایستى به اعتدال از آن استفاده نمود. موز خشک تمامى خواص ‍ موز تازه را دارا بوده و سرشار از فسفر، منیزیم ، پتاسیم ، آهن وبخصوص ‍ مواد ئیدرات دو کربن (نشاسته و قند) مى باشد. ویتامین هاى آ و ب و ث موجود در این میوه اهمیت نقشى را که در تغذیه ، نمو و رشد دستگاه استخوانى و تعادل عصبى ایفا مى کند بخصوص توجیه مى نماید. سلولز موجود در موز بسیار کم است بدین جهت مصرف مرتب و زیاد آن ممکن است موجب یبوست گردد.