پیک هوای تازه کو ؟ پنجره های بسته را
چهره ی آشنا کجا ؟ آیینه ی شکسته را
همهمه ی گسسته گی ، جاری شده زپرده ها
وای ، که مینوازد این ، تار ِ زهم گسسته را ؟
تفرقه ی کبوتران ، از لب ِ هفت آسمان
شرح دهد گسستن ِ نظم ِ قشنگ ِ دسته را
زمزمه ی اذان تو مرغ ِ سحر ! چرانشد
شوق قیام قائمی ، مقتدی ِ نشسته را ؟
ای لب ِ سبز ِ ناکجا ! مژده بده هله ! بیا
زمزمه کن خدایرا ،آن خبر ِ خجسته را
رود اگر رها شده ، رهاشده رها شده
راه بده که بستــُرد ، چهره ی خاک ِخسته را
قافله ی تبسمی ، تاکه رسد به شهر ما
ای لب چشمه ! آب ده ، جنگل خشک پسته را
