زناشویى با همسر در برابر نگاه دیگران

ابن حزم مى گوید: اگر در سفر مردى با همسرانش در یک خیمه باشند و او با یکى از آنان نزدیکى کند در صورتى که عورتش پوشیده باشد این عمل مکروه است. ولى اگر عورتش مکشوف و در معرض دید باشد حرام.

این سخن را مقایسه کنید با دستورات شرع مقدّس که منع مى کند از عمل زناشویى در کنار فرزند خردسال خوابیده.

شیر گاو و گوسفند و فتواى خواهر و برادرى

به یاد داشته باشید که اگر چند نفر از شیر یک گوسفند استفاده کنند خواهر و برادر رضاعى مى شوند و داستان محرمیّت و حرمت ازدواج دامنگیرشان خواهد شد.

شاید در آغاز از شنیدن و خواندن این مطلب تعجّب کنید و به دنبال گوینده و صاحب این فتوا باشید، و او را شخصى مجهول و بى اطلاع از احکام و دستورات شرع به نامید.

ولى وقتى که گوینده این سخن شخصى مانند محمّد بن إسماعیل بخارى صاحب و نویسنده کتاب صحیح باشد تعجّب شما بیشتر و بیشتر خواهد شد.

این فتوا را سرخسى در کتاب مبسوط از قول بخارى نقل کرده و خودش به جنگ وى رفته و مى گوید: اگر دو پسر بچّه ازگوسفند و یا گاوى همزمان شیر به خورند حرمت رضاع و شیر خوارگى محقّق نخواهد شد، زیرا در رضاع و شیرخوارگى نسب شرط است و بین انسان و حیوان نسبتى وجود ندارد.

بنا بر این خوردن شیر حیوان موجب تحقّق رضاع و حرمت چیزى نخواهد شد.

سپس مى گوید: همین فتوا سبب اخراج و تبعید بخارى از بخا را شد.

اندکى تأمّل

آیا مى دانید وجود اینگونه سخنان و فتواها از فردى سر شناس و معروف و صاحب صحیصترین کتاب فقهى و روایى چه ضربه هاى سهمگینى بر پیکره اعتقادى مسلمانان وارد مى کند؟

آیا فتواهایى از این قبیل موجب تمسخر و جسارت دشمنان و کج اندیشان نسبت به دین و قرآن و شریعت و صاحب شریعت نمى شود؟

آقایان سلفیها و یا همان وهّابیهاى خشن چهره و خشونت طلب پاسخ دهند که: آیا تا کنون اینگونه سخنان و فتواها را دیده و چاره اى براى آن اندیشیده اند؟

ترویج زنا با فتواهایى غیر شرعى

اگر مردى آلتش را در پارچه اى به پیچد سپس با زنى نزدیکى کند ومنى اش را داخل رحم نریزد، نه غسل بر او واجب مى شود و نه حدّ زنا، و ضررى به عباداتش هم نمى زند.

این سخن از شخصى است بنام عبد القاهر تمیمى که سُبکى نویسنده کتاب طبقات الشافعیّة او را پیشوایى بزرگ وجلیل القدر و دانشمندى که آوازه علمى اش گیتى را فرا گرفته و علوم ودانشش به خراسان حمل مى شد معرّفى کرده است.

ابن نُجیم حنفى با یک درجه تخفیف همین فتوا را بگونه اى دیگر صادر کرده ومى گوید: اگر مردى آلتش را در پارچه اى بپیچد و با زنى نزدیکى کند پس اگر احساس لذّت کند و حرارت و گرماى درون را لمس کرد حجّ او باطل مى شود، وگر نه ضررى نخواهد داشت.

أبو حنیفه نیز گفته است: اگر مردى در برابر قرار داد ده درهم با مادرش ازدواج و نزدیکى نماید زناکار نخواهد بود و حدّ زناکار هم بر وى جارى نمى شود، و اگر مردى آلتش را در پارچه اى به پیچد و با زنى همبستر شود زناکار نیست و حدّ بر او جارى نمى شود.

توضیحى بر این اباطیل

1 ـ ازدواج با محارم از قبیل مادر و خواهر و غیر آن دو از محرّمات قطعى فقه اسلام است.

2 ـ زناشوئى و نزدیکى به هر شکلى و با هر زنى بدون شرایط شرعى آن از قبیل عقد از دواج و غیر آن زنا محسوب مى شود.

3 ـ استفاده از پارچه براى پوشیدن آلت، مجوّزى براى نزدیکى نمى شود.

4 ـ نریختن آب منى در رحم زن نیز نمى تواند ملاک حلیّت زناشوئى باشد.

5 این سخنان و فتواها حریم قانون خدا را مى شکند و فحشا و گناه را در بین جامعه اسلامى گسترش مى دهد.

6 ـ آیا اسلام نابى که از او دم مى زنید همین است؟

عجیب ترین فتوا

اگر مردى دخترش را که در شرق جهان با وى زندگى مى کند به همسرى پسرى در آورد که او در غرب جهان با پدرش زندگى مى کند و هیچگاه آن دو یکدیگر را نبینند و از محل زندگى بیرون نروند، سپس شش ماه از ازدواج آنان بگذرد و آن دختر صاحب فرزند شود پدر او همان کسى خواهد بود که در غرب دنیا زندگى مى کند، اگر چه هیچگاه همسرش را ملاقات نکرده و حتّى ندیده باشد.

و همچنین اگر کسى را از لحظه عقد ازدواج به مدّت پنج سال زیر نظر نگهبانان زندانى کنند، سپس آزاد شود و به منزلش برود و تعدادى فرزند در کنار همسرش ببیند همه آنان فرزندان وى خواهند بود اگر چه فرصت یک لحظه دیدار و ملاقات با همسرش را پس از عقد نداشته است.

کرامتى بزرگ

سپس همین نویسنده مى گوید: این امر امکانش دور از واقعیّت نیست، زیرا ممکن است بر اثر کرامت یکى از اولیاء با آنکه مسافت بین زن و شوهر زیاد است آن دو به دیدار یکدیگر رسیده باشند و از این راه فرزندى به وجود آمده باشد.

قابل توجّه فرزندان بى سر پرست

از معضلات جوامع بشرى بچّه هاى سر راهى یا همان فرزندان بى سر پرست هستند که دولتها در صدد یافتن راه حلّ آن چانه زنى مى کنند، که خوشبختانه سخنان و فتواهاى پیشین، راه حلّ آن را ابتدا بافتواهاى آبکى سپس از طریق کرامت و اعجاز یافته و مشکل بى پدرى ومادرى بعضى را پیدا کرده اند(دست مریزاد).

این سخنان را به دستگاه تجزیه و تحلیل خود وارد کنید سپس از او به خواهید تا قضاوت کند، آیا جز خنده پاسخ دیگرى خواهید شنید؟

ابن تیمیه مى گوید: هر شب هر طور که بخواهد به آسمان دنیا فرود مى آید، و مى گوید: آیا کسى هست که مرا بخواند و من اجابتش کنم، و طالب مغفرتى هست که او را ببخشم ... خدا این کار را تا طلوع فجر انجام مى دهد.

و پس از نقل مطلب فوق مى نویسد: «فمن أنکر النزول أو تأوّل فهو مبتدع ضالّ» (هر کس فرود آمدن خدا را به آسمان دنیا انکار یا توجیه کند بدعتگذار و گمراه است

(( مجموعة الرسائل الکبرى، رساله یازدهم: 451. )).

«ابن بطوطه» در سفرنامه خود مى نویسد: «ابن تیمیّه» درمسجد جامع دمشق که من حضور داشتم، بر بالاى منبر گفت: «إنّ اللّه ینزل إلى السماء الدنیا کنزولی هذا» (خداوند به آسمان دنیا فرود مى آید، همچنان که من از پلّه این منبر فرود مى آیم)، سپس یک پلّه پایین آمد، «ابن الزهراء» از فقهاء مالکى اعتراض کرد، و اظهارات وى را به اطلاع ملک ناصر رساند، وى دستور داد تا او را زندانى کردند، و در زندان از دنیا رفت

(( رحلة ابن بطوطة: 113. )).

حال که این مطالب را مشاهده فرمودید امید که بر فعالیت خود مبنی دفاع از حریم عالم تشیع بیافزایید.