بناهای آباد گردد خراب

ز توفان واز تابش آفتاب

 

پی افگندم از نظم کاخی بلند

که از باد و باران نیابد گزند

 

بسی رنج بردم در این سال سی

عجم زنده کردم بدین پارسی

 

نمیرم از این پس که من زنده ام

که تخم سخن را پراگنده ام

 

هر آن کس که دارد هش و راه دین

پس از مرگ گوید به من آفرین

 

داریوش نسیمی 9 ساله

لندن