دنیا صحنه ی تکان دهنده ای از تئاتر قدرت است .

 پرده بالا می رود . حقیقت متوقف می شود و نمایش دلهره آوری از خشم و خشونت ناشی از قدرت طلبی آغاز می شود . حقیقت و انسانیت در سویی و قدرت و جذبه برتر بودن در سویی دیگر چنان بازیگران و تماشاگران را مسخ می کند که به سادگی دروغ جایگزین حقیقت می شود .

زورگویان ، نشئه قدرت خود می شوند و شهریار خاموش مفهوم انسانیت می گردند. برده داری در عصر مدرن شدن انسان و در کنار ابزارها و ادوات غول پیکر نظامی چندان کنتراست چشم گیری ندارد. گویی که چشم تفکر انسان امروزه به این باور رسیده است که انسان همین است و دروغ و حقیقت افسانه های ساخته رویاپردازیی های مادربزرگ هاست. انسان عصر مدرن آموخته است که نباید نگران بود و نه باید افسوس خورد. نمایش تهوع آوری به پا می شود که تسلط فیزیکی و روحی را به رخ جهان بکشد و انسان روح خود را به قدرت می فروشد و برده شیطانی می شود که چیزی جز خودش نیست . انسان خودش را دفن می کند تا باقی بماند . انسان دوباره پا به عرصه ای می گذارد که در نهایت خودش را نفی کند …. عده ای زور می گویند و عده ای زور را می پذیرند و این واقعیتی است که هرگز تغییر نمی کند….

منبع گاهانه

کلمات کلیدی: