غنچه از خواب پرید و گلی تازه به دنیا آمد
خار خندید و به او گفت: سلام
و جوابی نشنید
خار رنجید ولی هیچ نگفت
ساعتی چند گذشت
گل چه زیبا شده بود
دست بی‌رحمی آمد نزدیک
گل سراسیمه ز وحشت لرزید
لیک خار در آن دست جهید
و گل از مرگ رهید
صبح فردا که رسید
خار با شبنمی از خواب پرید
گل به او گفت: سلام

آنان که زندگی را بستری از گل سرخ می‌دانند، همیشه از خارهای آن شکایت می‌کنند.
غاقل از آنکه هر خار پله‌ای است برای در آغوش کشیدن گل سرخ