آسمان شهر ما آفتابی است

نسل بشر از دوره‌های تاریخی بسیار دور و زمان‌های گذشته تلاش می‌کرد وضع هوا را پیش‌بینی کند. اما امروزه، پیش‌بینی‌های هواشناسی از راه جمع‌آوری اطلاعات ارزشمند و گرانبها در مورد وضعیت فعلی جو زمین و استفاده از «درک علمی فرآیندهای جوی» در شاخه‌ای از علم به نام «متثورولوژی» انجام می‌شود و اغلب نتایج علمی و دقیقی را تولید می‌کند. به دست نیاوردن در کی درست از فرآیندهای جوی به معنای آن است که هر چه محدوده هواشناسی (یعنی تفاوت زمانی بین لحظه حاضر و زمانی که قرار است نتایج هواشناسی برای آن اعلام شود) افزایش یابد، دقت و صحت اطلاعات ارائه شده توسط هواشناس نیز افت خواهد کرد.

در طول هزاران سال مردم ساکن در همه مکان‌ها و زمان‌ها سعی می‌کردند به شکل‌های مختلف وضع هوا را پیش‌بینی کنند. در سال 650 پیش از میلاد مسیح، اهالی بابل سعی می‌کردند وضعیت هوا را از روی شکل هندسی ابرها پیش‌بینی کنند. در سال 340 پیش از میلاد ارسطو برای نخستین بار شکل ابرها را در علمی با عنوان Meteorologica  بررسی کرد. پس از او تقریبا در سال 300 پیش از میلاد چینی‌ها نیز با روش‌های سنتی به هواشناسی پرداختند. روش‌های سنتی و باستانی پیش‌بینی هوا معمولا متکی به صفات و خصوصیت‌های مشاهده شده آب و هوا توسط مردم بود. برای مثال مردم به نتیجه‌ای تجربی رسیده بودند. که می‌گفت اگر در لحظات غروب خورشید، آسمان قرمز رنگ شود، روز بعدی معمولا بدون ابر و صاف خواهد بود. تجربیات جمع شده در طول سالیان، در نهایت به تکمیل دانش هواشناسی بشر منجر شدند.

در سیستم نوین پیش‌بینی وضعیت هوا، پنج مرحله اصلی وجود دارد:

1- جمع‌آوری اطلاعات:

مشاهده وضعیت جوی، فشار هوا، دما، سرعت باد، جهت باد و رطوبت هوا توسط ایستگاه‌های خودکار پیش‌بینی  هوا، شناورهای آبی و ماهواره‌های هواشناسی انجام می‌گیرد. سازمان بین‌المللی هواشناسی (WMO) تصمیم دارد ابزارهای مورد استفاده کشورها در این زمینه را استاندارد و یکپارچه کند و لوازم مورد نیاز و نیز قوانین مربوط به بررسی هوا را در سراسر دنیا به شکلی یکسان پیاده کند.

در حال حاضر در سراسر دنیا استخراج داده‌ها از طریق ماهواره‌های هواشناسی رایج‌ترین روش برای مطالعه هوا محسوب می‌شوند. ضمن اینکه تصویرهای شفاف و قابل مشاهده آنها از عوارض جوی به هواشناسان برای بررسی روند حرکت ابرها و نیز هواشناسی عددی بسیار کمک خواهد کرد. این تصویرها که به صورت امواج مادون قرمز مخابره می‌شوند، می‌توانند از دمای سطح و بالای ابرها خبر بدهند و به پیش‌بینی جهت وزش باد نیز کمک کنند. رادارهای خاصی نیز در مراکز هواشناسی مورد استفاده قرار می‌گیرد که شدت و محل اتفاق افتادن یک فرآیند جوی را نشان می‌دهد و سرعت و جهت وزش باد را بررسی می‌کند. اندازه‌گیری دما، رطوبت و میزان ابرهای بالای جو از طریق فرستادن بالن‌های هواشناسی به آسمان ممکن می‌شود. این بالن‌ها اطلاعات را از سطح 30هزار متری از بالای زمین تا رسیدن به استراتوسفر می‌سنجند و مخابره می‌کنند. در سال‌های اخیر هواپیماهای تجاری نیز که تا ارتفاعات قابل قبولی از سطح زمین اوج می‌گیرند، به فرآیند هواشناسی جهانی کمک کرده‌اند.

2- جمع‌بندی اطلاعات:

در این فرآیند که جمع‌بندی و ترکیب اطلاعات نامیده می‌شود، اطلاعات به دست آمده از راه مشاهدات و منابع در مقایسه و نتیجه‌گیری با آخرین مدل‌های عددی و گرافیکی از وضع هوای ساعات و لحظات قبلی قرار می‌گیرد و با مدت مشابه در روزها و هفته‌های قبل سنجیده می‌شود تا وضعیت هوا آنالیز و تحلیل شود. به همین دلیل نیز این کار بهترین تخمین برای وضعیت هوایی کنونی و آینده جو را به دست می‌دهد. برای این جمع‌بندی نیز از یک شبیه‌سازی سه وجهی شامل دما، رطوبت و مشخصات باد استفاده می‌شود.

3- پیش‌بینی عددی وضع هوا:

در پیش‌بینی وضع هوا به روش دیجیتالی و عددی که اصطلاحا NWP نامیده می‌شود، از میکروکامپیوترهایی با پردازنده‌های فرا معمولی استفاده می‌شود که وضعیت جو را شبیه‌سازی می‌کنند. آنها اطلاعات فعلی هوا را دریافت می‌کنند، به طراحی و ترسیم نمودارها و نقشه‌های آن می‌پردازند و سپس برای یک مدت زمان مشخص از طریق برنامه‌هایی که مهندسان رایانه با کمک علوم فیزیک و مکانیک سیالات (دینامیک- استاتیک) نوشته‌اند، شرایط جو در آینده را پیش‌بینی می‌کنند. البته معادلات پیچیده و چندهزار مجهولی ویژه‌ای که از طریق زبان‌های برنامه‌نویسی خاص نوشته شده‌اند تا شرایط سیالات موجود در جو را بسنجند، با هر رایانه‌ای اجرا نمی‌شوند و نیاز به ابر رایانه‌هایی دارند که در اختیار مراکز و پایگاه‌های هواشناسی بزرگ هستند.

4- فرآیند شبیه سازی مدل پیش‌بینی:

اطلاعات به دست آمده خروجی، اغلب خام هستند و قبل از انتشار، ویرایش شده و تغییر می‌یابند. برای این کار از روش‌ها و فنون آماری استفاده می‌شود. که جانبداری‌های غیرعمدی ناشی از ساختار خاص کدهای برنامه‌‌نویسی نرم‌افزارهای پیش‌بینی و نیز دخالت عوامل انسانی را حذف می‌کنند. ایجاد هماهنگی با دیگر پایگاه‌های ارائه دهنده اطلاعات که وضعیت جو را با NWP سنجیده‌اند نیز از دیگر کارهای مخصوص این فرآیند است. در گذشته، کارشناسان هواشناسی تنها بابت آنچه از راه مشاهده‌ها نتیجه‌گیری می‌کردند، پاسخ‌گو و مسوول بودند. اما امروزه پیش‌بینی وضع هوا در 24 ساعت آینده، کمترین بهره را از عوامل انسانی می‌برد و این مساله، ارزش اطلاعات استخراجی را افزایش می‌دهد. امروزه مردم تنها خواستار این هستند که کارشناسان هواشناسی، اطلاعات پیچیده را برای آنها دوباره تفسیر کنند.

5- پخش داده‌ها بین کاربران:

آخرین مرحله در فرآیند پیش‌بینی وضع هوا احتمالا مهم‌ترین مرحله نیز هست. اینکه کاربر و کاربر پایانی به چه داده‌هایی درباره وضع هوا نیاز دارد، به طوری که اطلاعات ارائه شده به او هم از سادگی و هم از کارآیی و فایده لازم برخوردار باشد، یک دانش بسیار تخصصی است.

مردم و افکار عمومی مهم‌ترین مخاطبان داده‌های هواشناسی هستند. توفان‌های تندری می‌توانند باعث ایجاد بادهای شدید، رعد و برق‌های خطرناک و صاعقه زدگی‌های شدید، مرگ افراد، از کار افتادن نیروگاه‌های برق و خسارات فراوان به سیستم حمل و نقل دریایی و زمینی شوند. برف‌های سنگین و طولانی مدت نیز می‌توانند ارتباطات در راه‌های مواصلاتی و تجارت را از کار بیندازند و برای مدت زمان‌های طولانی دچار رکود کنند. گرما یا سرمای شدید نیز می‌تواند به مرگ یا بیماری افرادی که دارای تجهیزات حفاظتی لازم نیستند منجر شود.

 

سید ایمان ضیابری

روزنامه جام جم

تصاویری زیبا از رنگ آمیزی بدنه هواپیما/قسمت اول

تصاویری زیبا از رنگ آمیزی بدنه هواپیما/قسمت دوم

تبیان(بخش دانش و فناوری)

تصاویر مرتبط

تصاویری زیبا از رنگ آمیزی بدنه هواپیما/قسمت سوم

تبیان( بخش دانش وفناوری)

تصاویر مرتبط

F35جدید ترین جنگنده عمود پرواز ایالات متحده

این جنگنده جدیدترین وپیشرفته ترین جنگنده ی ایلات متحده است.این هواپیما در سال 2004 برای نخستین باربه نمایش درآمد و دراگوست2006 برای اولین بار پرواز کرد و تا به اکنون بدلیل هزینه ی بالاتولیداین هواپیمابه عقب افتاده است.این جنگنده ی عمود پرواز توسط شرکت لاکهیدمارتین طراحی وباکمک نورث روپ گرومن ساخته می شود.جنگنده ی f-35   قابلیت حمل 8 بمب با قطر کوچک و موشک های هوا به هوای GDAرادارد.این پرنده ی سبک وزن دردوگونه ی ناونشین وخشکینشین ساخته  می شودکه گونه ی ناونشین قیمت گرانتروتوانایی حمل سلاح کمتررادارد. f-35 ناونشین جایگزین (f-14 تامکت) ناونشین وf-35خشکینشین جایگزین(f-22 رپتور) خواهدشد.

منبع:هواپیماهای نظامی ومسافربری

ارتفاع در هوانوردی

ارتفاع ، معیاری از بلندیِ یک نقطه و یا یک جسم از سطح و یا منبع مشخصی است. منبع رایج ارتفاع، سطح متوسط آب دریاها و سطح زمین واره WGS-84 است که توسط GPS  مورد استفاده قرار می گیرد. در هوانوردی ارتفاع بر حسب واحد فوت سنجیده می شود ولی برای کاربران غیر هوانورد ممکن است ارتفاع بر حسب مایل و یا متر اندازه گیری شود.

هنگامی که ارتفاع افزایش می یابد ،فشار هوا کاهش پیدا می کند، این اصل پایه عملکرد ارتفاع سنج فشاری را تشکیل می دهد که یکaneroid barometer  (فشار سنجی که فشار مطلق را نشان می دهد) بوده و به گونه ای مدرج شده است که به جای فشار،ارتفاع را نشان بدهد.شایان ذکر است که کاهش فشار سبب کمبود اکسیژن برای کسانی می شود که به ارتفاع های بالا صعود می کنند.

ارتفاع در هوانوردی:

در هوانوردی، بارت ارتفاع می تواند چند معنی داشته باشد.در واقع یک سری اصول پایه ایِ امنیتِ پروازی وجود دارد که هر دو گروهی که به مبادله اطلاعات در این زمینه می پردازند کاملاً آگاهند که کدام معنی مورد استفاده قرار می گیرد.

ارتفاع حقیقی (True Altitude) ،بلندی بالاتر از سطح متوسط آب های دریا ها می باشد. استفاده از این واژه در مکالمات رادیویی هوانوردی UK ،به معنی سنجش ارتفاع عمودی یک سطح، یک نقطه (یا یک جسمی که به عنوان یک نقطه در نظر گرفته می شود )، از سطح متوسط آب دریاها می باشد.

بلندی(height): میزان بالا بودن از یک نقطه مبنا بر روی زمین می باشد.در مکالمات هوانوردی UK ،برای اشاره به ارتفاع عمودیِ یک سطح، نقطه، یا جسمی که به عنوان نقطه در نظر گرفته می شود از یک مرجع مشخص ، از واژه بلندی استفاده می کنند که این مرجع مشخص عموماً ارتفاع فرودگاه است.

ارتفاع مطلق (Absolute altitude): منظور از ارتفاع مطلق ، در حقیقت ارتفاع یک هواپیما از زمین و یا عوارض زمینی است که بر روی آن در حال پرواز است .

ارتفاع نشان داده شده(indicated altitude): ارتفاعی است که ارتفاع سنج نشان می دهد.

ارتفاع فشاری(pressure altitude):ارتفاع فشاری میزان بلندی از یک سطح مبنا (به طور نمونه،1013.2 میلی بار یا 29.92 اینچ جیوه و 15 درجه سانتی گراد) می باشد. ارتفاع فشاری تقسیم بر 100 فوت به عنوان سطح پروازی( Flight Level  ) در نظر گرفته می شود، بنابراین وقتی ارتفاع سنج عدد 18000 فوت را در شرایط فشاری استاندارد نشان می دهد، هواپیما در سطح پروازی 180 قرار گرفته است. پایین تر از سطح پروازی 180 ،ارتفاع ها به هزار خوانده می شوند برای مثال 13000 به شکل سیزده هزار و 7000 به شکل هفت هزار خوانده می شوند.

ارتفاع چگالی (Density Altitude): رتفاع چگالی ،ارتفاعی است که برای شرایطی غیر از شرایط اتمسفر استاندارد جهانی (ISA) در نظر گرفته می شود که در آن چگالی با چگالی که در شرایط اتمسفر استاندارد در نظر گرفته شده برابر نیست.عملکرد هواپیما به ارتفاع چگالی آن بستگی دارد که تحت تاثیر فشار هوا و درجه حرارت می باشد.در یک روز خیلی داغ،ارتفاع چگالی در یک فرودگاه ممکن است خیلی بالا باشد به طوری که مانع از برخاستن هواپیما و خصوصاً هلیکوپتر یا هواپیماهای بار گیری شده شود.

مناطق ارتفاعی:

با وجود این که ارتفاع معمولاً به عنوان بلندی از سطح متوسط آب دریاهای یک منطقه در نظر گرفته می شود،برای استفاده در جغرافیا،واژه بلندی (elevation) عموماً ترجیح داده می شود.

مناطق کوهستانی با سه منطقه ارتفاعی شناخته می شوند:

بسیار بلند :1500تا 3500 متر

خیلی بالا 3500تا 5500 متر

بیشترین ارتفاع ها که بیش از 5500 متر است

 

سفر در ارتفاع های بالا منجر به برخی مشکلات پزشکی از قبیل علایم ملایم بیماری acute mountain sickness  (بیماری که به علت قرار گرفتن در فضایی با فشار هوای کم بروز می کند) ، بیماری کشنده High Altitude pulmonary oedema  (بیماری ورم ریوی بر اثر ارتفاع های زیاد) و High Altitude Cerebral Oedema (بیماری ورم مغزی بر اثر ارتفاع های زیاد) می شود. مامی این شرایط به علت قرار گرفتن در شرایط کمبود اکسیژن حاد در اثر پرواز در ارتفاع های زیاد صورت می گیرند.

 

منبع:

aerospaceusr.ir

 

اولین هواپیما با سوخت هیدروژنی پرواز کرد

سازندگان اولین هواپیمای سرنشین دار که از سوخت هیدروژنی استفاده می کند، می گویند آن را با موفقیت در آسمان اسپانیا آزمایش کرده اند.

این هواپیمای کوچک ملخی که توسط شرکت بوئینگ تولید شده است، به گفته این شرکت، سه پرواز کوتاه بر فراز یک میدان هوایی در مادرید انجام داد.

موتور این هواپیما از سلولهای سوخت هیدروژنی استفاده می کند و از اگزوز آن تنها حرارت و آب خارج می شود. بوئینگ اعلام کرده است این آزمایشها می توانند راه را برای نسل جدید هواپیماهای سبز هموار کنند.

آینده محدود

سه پرواز آزمایشی این هواپیمای دو نفره درماه فوریه و مارس در جنوب مادرید انجام شد. این هواپیما به گونه ای تغییر داده شده بود که در آن امکان نصب یک باتری هیبرید و سیستم سوخت هیدروژنی ساخته شده توسط شرکت بریتانیایی "اینتلیجنت انرجی" فراهم شود.

سلولهای سوخت که با ترکیب اکسیژن و هیدروژن الکتریسیته تولید می کنند، به یک موتور الکتریکی متصل شده بودند که ملخ توسط آن به گردش در می آمد. در هنگام از زمین بلند شدن، از باتری های هواپیما برای دستیابی به نیروی بیشتر استفاده شد، اما در هوا، تنها سلولهای سوخت، نیروی این هواپیما را تامین می کرد.

بوئینگ اعلام کرده است که این هواپیما می تواند به مدت 45 دقیقه پرواز کند اما در هر آزمایش، زمان پرواز، نصف این میزان بوده است.

هرچند آزمایشها موفقیت آمیز بوده است اما این شرکت اعلام کرده است نمی توان به سلولهای سوخت به عنوان تنها منبع تامین کننده انرژی هواپیماهای بزرگ مسافربری اتکا کرد.

با این وجود، آنطور که نیه‌وس لاپنا، مهندس مسئول انجام پروازهای آزمایشی می گوید، این سلولها را می توان بعنوان یک منبع جنبی تولید انرژی در هواپیماهای بزرگ تر بکار گرفت، هرچند ممکن است تولید کردن آنها برای مصارف تجاری به زمان نیاز داشته باشد.

او گفت: "به نظر من، باید وقفه ای حدودا 20 ساله را در نظر گرفت."

آسمان سبز

هواپیما هایی که از سوخت هیدروژنی استفاده می کنند در گذشته هم به پرواز در آمده اند اما هرگز پرواز آنها با خلبان صورت نگرفته است.

در سال 2005، موسسه آئرووایرومنت (AeroVironment) که مقر آن در کالیفورنیا است، آزمایش هواپینمای بدون سرنشین خود، که از هیدروژن مایع استفاده می کرد و Global Observer نام داشت، را با موفقیت به پایان برد.

نگرانی ها از تغییر شرایط جوی کره زمین بخاطر آلودگی های تولید شده، شرکتهای دیگر را هم به تلاش برای ایجاد هواپیماهایی که کمتر به محیط زیست آسیب می رسانند، واداشته است.

در اوایل سال جاری، شرکت هواپیمایی ویرجین آتلانتیک، اولین پرواز تجاری با هواپیمایی را انجام داد که بخشی از نیروی آن توسط سوخت های زیستی تامین می شد.

سال گذشته هم شرکت تولید کننده تجهیزات نظامی کینه‌تیک (Qinetic) هواپیمایی را که با انرژی خورشیدی کارمی کرد، به مدت 54 ساعت به پرواز درآورد.

این هواپیما کهZephyr"" نام داشت، رکورد پیشین طولانی ترین پرواز هواپیماهای بدون سرنشین را شکست.

برترند پیکارد، هوانورد سویسی، هم قصد دارد در سال 2010 هواپیمایی سرنشین دار را به پرواز در بیاورد که توسط انرژی خورشیدی حرکت می کند.

عرض بال این هواپیما 80 متر است که از بالهای ایرباس A380، بزرگترین هواپیمای مسافربری جهان نیز عریض ترمحسوب می شود، و هدف پرواز با این هواپیما به دور دنیا است.

هواپیماهای تک سرنشین ساخته شده با این روش می بایست آزمایش های فراوانی را پشت سر بگذارند تا در سالهای دیگر مورد استفاده آنها گسترده تر شود.

 

منبع:انجمن هوانوردی

هلیکوپتر(بالگرد) چیست؟

هلیکوپتر وسیله نقلیه موتوری تازه ای است که کار آن و خدماتی که می تواند انجام دهد از تمام وسائط نقلیه دیگر اعم از زمینی و هوائی و دریایی دلچسب تر است . این ماشین می تواند عمودی بالا برود و پاین بیاید و به پهلوی راست یا چپ و هم به جلو با هر سرعتی که راننده میل دارد در حدود قدرت موتور خود پرواز کند و حتی قادر است در فضا به عقب حرکت نماید .

هلیکوپتر می تواند در فضای کوچکی که تنها کمی بزرگتر از شعاع پروانه های آن باشد پائین آید و در همانجا دوباره پرواز کند ، گاراژ آن ممکن است روی پشت بام اسفالتی باشد و از همانجا بلند شود و به جای خود برگردد.

هلیکوپتر در واقع در سلسله وسائط حمل و نقل شکاف بین وسائل نقلیه سطح زمین و دریا را با وسائل نقلیه هوائی یعنی هواپیما پر کرده و حد وسطی است بین وسائط نقلیه هوائی و زمینی و می تواند خود را با هر نوع شرایط مربوط به حمل و نقل از لحاظ سرعت و سمت حرکت و غیره وفق دهد .

هلیکوپتر قدرت خود را از پروانه ها یا بالهای دوار کسب می کند که هم سبب بلند شدن آن از زمین و هم باعث حرکت آن به سمتی که رهبری می شود ، می گردد .

این وسیله می تواند با اطمینان و بدون خطر و بدون به کار بردن قوه یعنی در حال خاموشی موتور به واسطه همان حرکت اتوماتیک تیغه ها آهسته به زمین فرود آید و قابلیت نشستن در یک زمین کوچک در مقام مقایسه با تمام وسائط نقلیه مزیتی خاص به آن بخشیده است . ضمناً وظایف هلیکوپتر را سایر وسائط نقلیه نمی توانند انجام دهند . کارهای هلیکوپتر مثل سایر وسائط نقلیه محدود به خطوط زمینی یا هوائی نیست بلکه بالای سر وسائل موتوری زمینی و زیر پای وسائط نقلیه هوائی نیز فعالیت می کند .

تاریخچه

طرح اصلی ساخت هلیکوپتر را برای اولین با چینی ها در 400 سال بعد از میلاد برای ساخت اسباب بازی های فرزندانشان به کار بردند. لئوناردو داوینچی و یک روسی به نام میخائیل لومونوسوف نیز از کسانی بودند که طرح هایی از هلیکوپتر را ارائه دادند ولی نتوانستند از حرکت بخش اصلی بدنه به دور خود جلوگیری کنند. کلمه هلیکوپتر اولین بار در سال 1861 توسط یک دانشمند فرانسوی که اولین مدل کوچک با موتور بخار را ساخت، مورد استفاده قرار گرفت همچنین اولین مدل موتور الکتریکی را توماس ادیسون اختراع کرد.

اولین پرواز موفقیت آمیز نیز در سال 1907 در فرانسه البته توسط یک ماکت کوچک انجام شد که در این پرواز، هلیکوپتر مدل به مدت 20 ثانیه در ارتفاع 30 سانتیمتری سطح زمین معلق ماند.

در دهه 40 و همزمان با پیشرفت در ساخت موتورهای هم محور(موتورهایی که در آن نیروی پیشران و پسران هر دو ملخ توسط یک موتور تولید می شود) اولین هلیکوپتر برای استفاده های نظامی ساخته شد و اولین پرواز آن در سال 1942 در آمریکا با موفقیت صورت گرفت که آنرا دو خلبان تا ارتفاع 1کیلومتری زمین در مدت 1 دقیقه بالا بردند.

تفاوت هلیکوپتر با هواپیما :

1) هواپیما به واسطه بال های ثابت و قدرت تحرک به جلو که از پروانه یا موتور جت کسب می شود به پرواز در می آید . هلیکوپتر بلند شدن خود را مدیون تیغه های گردنده افقی بالای اطاق است .

2) هواپیما برای اینکه در هوا بماند و سقوط نکند باید همیشه سرعتی رو به جلو داشتع باشد . اما هلیکوپتر محتاج به این سرعت نیست و می تواند در هوا بایستد .

3) هواپیما به نسبت بزرگی خود برای پرواز میدان بزرگ می خواهد و مانعی هم نباید در سر راهش باشد . هلیکوپتر محتاج به میدان پرواز نیست مانعی هم سر راه خود ندارد چون عمودی بلند می شود .

4) هواپیما هنگام طوفان و خطر و تاریکی هوا میدان وسیعی لازم دارد و باید به طبقات بالاتر پرواز کند و احیاناً به خطر می افتد . اما هلیکوپتر هنگام خطر پائین تر آمده در زیر طبقات ابر و طوفان به حرکت خود ادامه می دهد و در حال خاموشی به سهولت به زمین می نشید .

هلیکوپتر چگونه پرواز می کند ؟

به طور کلی کنترل این وسیله بوسیله تغییر زاویه تیغه های اصلی آن انجام می شود به طوریکه برای پرواز به بالا تیغه های اصلی را طوری مایل می کند که هوا را به طرف پائین می راند و هلیکوپتر را بالا می برد .

برای پائین آمدن عمودی پروانه ها را طوری مایل می کند که هوا را به طرف بالا رانده و هلیکوپتر را پائین می آورد .

برای به جلو راندن هلیکوپتر تمام پروانه را قدری به طرف جلو تمایل می دهد .

هرگاه سرعت پروانه دم هلیکوپتر را کم و زیاد کنند بدور خود می چرخد     زیرا این عضو است که باعث سکون هلیکوپتر می شود و اگر این عضو نبود و فقط تیغه اصلی وجود داشت هلیکوپتر به دور خودمی چرخید.

مایل کردن دستگاه پروانه به طرف راست یا چپ هلیکوپتر را به پهلو ، راست و چپ حرکت می دهد .

ترکیب سرعت مناسب موتور با زاویه مناسب پروانه ها سبب توقف هلیکوپتر در هوا می شود .

خدماتی که هلیکوپتر انجام می دهد :

بعلت کاراکترهای پروازی بی رقیب هلیکوپترها، این وسیله کاربردهای گسترده ای دارد که از جمله آنها می توان موارد زیر را نام برد: 

مسافربری هوائی، حمل پست و کالا های بازرگانی .

کمک به پلیس هنگام بروز حوادث و کنترل ترافیک و کمک به آتش نشانی برای خاموش کردن آتش.

حمل و نقل و نشر روزنامه و مجله .

نقشه برداری و مساحی از اراضی و باغ ها و ساختمان ها .

خدمات پزشکی در زمان بروز اتفاقات ناگوار.

جابجایی وسایل سنگین وزن مانند سازه های ساختمانی و رادیویی، که به این نوع هلیکوپترها در اصطلاح Aerial cranes  گفته می شود.

مورد استفاده دیگر هلیکوپترها در جنگ است همچنین این ماشین ها در صنعت توریسم نیز استفاده فراوانی دارند.

 

این مرغ خوش پرواز از قرن ها پیش ایده ال مخترعین و سایر افراد بشر بوده و امروز نه تنها خدمات مختلفی انجام می دهد بلکه برای حمل و نقل بازرگانی نیز کار برد دارد . هلیکوپتر هم در جنگ هم در صلح آینده نقش درخشان تری خواهد داشت و روز به روز بیشتر جای خود را در میان وسائط حمل و نقل می کند .

 

 

 

منبع: وکیپدیا، بزرگترین وبلاگ هلیکوپتر

 بخش دانش و فناوری سایت تبیان

غول پیکرترین هلیکوپترهای دنیا

مقاله ای که می خوانید بزرگترین هلیکوپترهای دنیا را معرفی می کند و همچنین چگونگی دسته بندی های معمول را براساس وزن به جای دسته بندی بر اساس اندازه توضیح می دهد. اگرچه ابعاد پره ها معمولا مقیاس خوبی برای بزرگی و یا کوچکی اندازه یک هلیکوپتر است،اما این ماشین ها اغلب بر اساس بیشترین وزن هنگام برخاستن از زمین دسته بندی می شوند.

Mil V-12 :

این مدل بزرگترین پرنده ماشینی است که توسط شوروی سابق در دهه 1960 ساخته شد. این هلیکوپتر آزمایشی دارای دو ملخ در دو سر بال بزرگ بود که در کنار بدنه طراحی شده بودند. هر ملخ حدود 35 متر قطر داشت. این هلیکوپتر بسیار بود به طوریکه از لبه ملخ اول آن تا لبه ملخ روبه رو 67 متر طول داشت که این حتی بزرگتر از عرض هواپیمای بوئینگ 747 است.

نکته قابل توجه دیگر وزن این هلیکوپتر بود که به 105 تن می رسید. این مقدار 2 برابر وزن دومین هلیکوپتر بزرگ جهان است. در سال 1969 این هلیکوپتر باری معادل 40 تن را از زمین برداشت که این مقدار هم وزن سومین هلیکوپتر بزرگ دنیا بود و این حرکت رکوردی تاریخی را برای V-12 رقم زد که در کتاب رکوردها ثبت شد.

این هلیکوپتر بسیار بزرگ قدرت مانور نداشت به همین خاطر مورد استفاده واقع نمی شد و کمکم از رده خارج شده و به موزه نیروی هوایی روسه انتقال یافت.

Mil Mi-26 :

پس از V-12 دانشمندان روسی سعی کردند عیب های V-12 را بر طرف کرده و هلیکوپتر غول پیکری را تولید کنند که هم قدرت مانور بیشتری داشته باشد و هم نیروی پیشران آن دو برار V-12  باشد. سرانجام این هلیکوپتر در دهه 70 تولید شد و براساس وزن خود که 56 تن بود رتبه دوم بزرگترین هلیکوپتر جهان را بدست آورد. گرچه به طور قابل توجهی کوچکتر از V-12بود اما قدرت حمل باری تا حدود 20 تن را داشت. Mi-26 ملخی داشت که ثابت می کرد بسیار قدرتمند و کارآمد است. حدود 200 عدد از این مدل ساخته شد که بسیاری از آنها به کشورهای دیگر صادر شد و بسیاری نیز ناکارآمد ماند.

Mil Mi-6:

سومین و چهارمین هلیکوپترهای عظیم الجثه طرحهایی شبیه به Mi-26 و V-12داشتند.

اولین تلاش شوروی سابق برای ساخت یک هلیکوپتر با قدرت حمل بالا در اواسط دهه 50 میلادی انجام شد، زمانی که آنها 6-Mi را ساختند که تا 25 سال بعد کاربرد داشت. این هلیکوپتر حدود 44 تن وزن داشت. ملخ های 35 متری به کار برده شده در MI-6 همانند ملخ های مدل V-12 بود.

Mi-6بزرگترن هلیکوپتر جهان بود و این عنوان را تا زمان ساخت V-12 یدک می کشید. Mi-6 مدلی بود که در زمان خود بسیار تکثیر شد. حدود 860 عدد از این پرنده در بین سالهای 1960 تا 1980 ساخته شد که کاربردهای نظامی و غیر نظامی را شامل می شد.

Mil Mi-10 :

دیگر عضو خانواده هلیکوپترهای غول پیکر Mi-10 بود. Mi-10 نوع خاصی از Mi-6 بود که جرثقیل هوایی لقب گرفته بود. Mi-10 موتور و سیستم های دینامیکی Mi-6 را داشت اما بدنه آن طراحی جدیدی داشت. برعکس بدنه Mi-6 که دارای دربهای کشویی برای حمل بار از درون بدنه بود،Mi-10 برای حمل انسان طراحی شده بود. هر سه مدل Mi-10،M-6 و V-12 از ملخ هایی به قطر 35 متر بهره می بردند.

در مقایسه با Mi6، Mi10 وزنی معادل 3 تن داشت که آنرا در رده چهارم بزرگترین هلیکوپترهای جهان قرار می داد. تنها 53 عدد از این مدل تولید شد که کاربردهای کمی نیز داشت.

امروزه کارکردهای این هلیکوپتر را Mi-26 نیز انجام می دهد که مدلی جدیدتر و قدرتمندتر است.

Sisorsky CH-35E:

این هلیکوپتر پنجمین هلیکوپتر بزرگ دنیا بوده و نیز بزرگترین هلیکوپتری که تا بحال در آمریکا ساخته شده است که تا بحال در آمریکا ساخته شده است که نام کامل آن Sikorsky CH-53E Super Stallion می باشد. CH-35Eمدل بزرگ شده CH-53 Sea Stallion است. هردو پرنده اولین بار به منظور حمل و نقل جنگ افزارهای نیروی دریایی ساخته شدند اما پس از آن کاربردهای گسترده تری یافتند.

بزرگترین عضو خانواده CH-53، مدل CH-35E است که وزن آن 33340 کیلوگرم می باشد. در مقایسه با دیگر مدل های CH-53 که دارای طول ملخی به اندازه 24.1 بودند، CH-53E و MH-53 به موتوری با قدرت بالا مجهز شده است که قدرت بالابری آنرا افزایش می دهد.

تقریبا 115 نمونه از  CH-53E و MH-53 ساخته شد و امروزه نیز این مدلها به عنوان بزرگترین هلیکوپترهای غرب شناخته می شوند هرچند ساخت مدل جدیدی از خانواده CH-53 در حال طراحی و پیشرفت است.

Boeing Vertol MH-47E/G:

هلیکوپتر بزرگ بعدی Boeing Vertol CH-47 Chinook نام دارد که اولین در آمریکا طراحی وساخته شد. ساخت خانواده H-47 در اواخر دهه 50 میلادی آغاز شد. ویژگیهای طراحی آن عبارت بودند از بزرگ و جادار بودن و بدنه کشیده آن که در ابتدا و انتها دارای دو موتور پرقدرت است و این دو موتور دو ملخ به قطر 18.3 متر را می چرخانند. از این نوع هلیکوپتر به صورت گسترده برای حمل و نقل سربازان استفاده می شد. توانایی حمل و نقل ابزار سنگین از دیگر ویژگی های این هلیکوپتر بود. تا بحال حدود 100 مدل از این نوع پرنده ساخته شده که  به  حدود 20 کشور دنیا صادر شده است.

بزرگترین مدل های H-47 که تا به حال ساخته شده مدل های MH-47E و MH-47G است که برای ماموریت های خاص نیز کاربرد دارد. وزن این دو مدل حدود 22680 کیلوگرم می باشد که در مدل های پیشرفته وزن آن به 24495 کیلوگرم نیز می رسد. شایان ذکر است که مدلهای جدیدی همچون CH-47F, MH-47G, and HH-47 هم اکنون مراحل پایانی ساخت را می گذرانند. 

 

Hughes XH-17:

هفتمین هلیکوپتر بزرگ جهان الگوی اولیه بزرگی است که XH-17 SKY CRANE نام دارد. SKY CRANE یا جرثقیل هوایی اولین پرنده ای بود که توسط شرکت هواپیمایی HUGHES ساخته شد. در همان سالها یعنی دهه 40 میلادی شرکت هواپیمایی SPRUCE GOOSE نیز مدلی از آنرا ساخت که نیرومندتر بود. کمی پس از آن HUGHES علاقه مند به هلیکوپتری با فناوری بالا شد و نمونه را از شرکت KELLET خریداری کرد. متشابه با MI-10 روسیه XH-17، به 4 چرخ مجهز بود تا این وسیله بتواند جرمهای سنگین را از زمین بردارد.

H-17 دوملخ دو ملخ به طولهای 40.8 داشت که به چرخنده ای بسیار بزرگ که هنوز هم بزرگترین محور گردنده است متصل بودند. ساخت نمونه پروازی XH-17 در اواخر دهه 1940 برای مقاصد تحقیقاتی شروع شد. نمونه مورد نظر در سال 1952 زمانی که سومین دوره آزمایشی خود را به پایان رساند تکمیل شد اگرچه این مدل بعلت آنکه بسیار سنگین و بزرگ بود کاربرد زیادی نداشت و سرانجام تولید آن متوقف شد.

Sikorsky CH-54:

آخرین مدل لیست بزرگترین ها مدلی آمریکایی با نام Sikorsky CH-54 است.

متشابه با Mi-10 و XH-10 ، CH-54 برای کارهای سنگین همچون جابجایی بارهای بسیار بزرگ طراحی شده بود. این هلیکوپتر غیر معمول از نظر ظاهری شامل ملخ هایی به طول 21.9 بود که به موتوری با دور بسیار بالا متصل بود.

در جلوی تیغه های هلیکوپتر اتاقک خلبان طراحی شده بود و دور تا دور پنجره داشت که به خدمه اجازه می داد بار در حال حمل را مشاهده کنند. این اتاقک کوچک مدل CH-54 را مدلی بسیار کارآمد و سازگار با اشکال مختلف بار کرده بود. CH-54 با وزنی معادل 21320 کیلوگرم ابتدا برای جابجایی بارهای نظامی همچون توپها ، ماشینهای جنگی و ... طراحی شد و گنجایش برداشت بار آن در جنگ ویتنام برا ی جابجایی هواپیماها و هلیکوپترها نیز به کار آمد. مدل غیر نظامی این هلیکوپتر S-64 نام داشت و برای کاربردهای آتش نشانی به کار رفت.

حدود 105 عدد از این نوع هلیکوپتر ساخته شد و با وجود اینکه ارتش دیگر از آن استفاده نمی کند هنوز کار بردهای غیر نظامی خود را حفظ کرده است.

نتیجه گیری:

علاوه بر توضیحات بالا راجع به مقدار اندازه هلیکوپترهای فوق باید گفت که وزن دیگر هلیکوپترهای ساخته شده تاکنون از 35 تن تجاوز نکرده است. در واقع بیشتر هلیکوپترها در مقابل این غولها کوچک به نظر می آیند با توجه به اینکه مقدار خواهان بیشتری برای هم خانواده های کوچکشان وجود دارد.

شکل زیر V-12 و Mi-26 روسیه را با CH53E آمریکایی مقایسه می کند. با وجود اینکه Super stallion از هم خانواده های آمریکایی خود بسیار بزرگتر است اما در مقابل دو رقیب غول پیکر روس خود همچون یک اسباب بازی می نماید.

بخش دانش و فناوری سایت تبیان