با تو شعري دوباره مي سازماز گل و عشق و شهر شيداييبا تو يکبار تازه مي خوانماز هياهوي مرگ تنهاييبا تو يکبار ديگر از غربتمي کشم پر به دامن رويااز سياهي دگر سراغي نيستمي شوم رنگ آبي ِ دريامي نويسم دوباره دلتنگمبايد از خويشتن رها باشمدر کتاب بزرگ شيداييقصه ي خوب آشنا باشممي نويسم که رنگ بارانمروي بال ستاره مي بارماز سياهي چرا هراسيدن؟غرق نورم. . . دوباره بيدارمبا تو در سطرهاي دلگيريبوسه هاي سکوت مي کارمخسته از هرچه واژه ي دردمواژه هايي سپيد مي آرممي نويسم که دورم و عاشقفاصله با اميد مي ميرددست تنهاترينِ عاشق رادست پُر مهر دوست مي گيرد!
