سلام سخي جان
ديدي اومدم :-)
کيست که بتواند آتش در کف دست نهد و با ياد کوههاي پر برف قفقاز خود را سر گرم کند و يا برهنه در برف دي ماه فرو غلتد وبه آفتاب تموز بيانديشد تا تيغ تيز گرسنگي را با ياد سفره هاي رنگارنگ کند کند.
نه هرگز هرگز کسي چنين خطري را به چنان خاطره اي تاب نياورد، از آنکه خيال خوبي ها درماند بدي ها نيست بلکه صد چندان بر زشتي آنها خواهد افزود صد چندان بر زشتي آنها خواهد افزود.
نمايشنامه ي ريچارد دوم_ پرده چهارم_ويليام شکسپير_ ترجمه اللهي قمشه اي